Kultura Seszeli

Mieszanka kultur i ras doprowadziła do wykształcenia się na wyspie szczególnego społeczeństwa. Dominująca pod względem ilościowym niewolnicza ludność murzyńska sprowadzana z Afryki przyjęła język, a w dużym stopniu także kulturę, swych właścicieli. Zdecydowana większość ludzi mówi językiem kreolskim, powstałym na bazie języka francuskiego. Języki urzędowe, jak angielski i francuski, nie są znane ogółowi ludności. Na wyspie żyją także mniejszości chińskie i hinduskie.

Kultura i sztuka Seszeli wykazuje zatem wpływy francuskie i angielskie, przede wszystkim w literaturze i architekturze. Na wyspie Mahé spotkać można elementy miejskiej zabudowy kolonialnej.

W stolicy kraju Victorii mieszka 1/3 ludności państwa. Z racji niewielkich rozmiarów nazywana jest "kieszonkową stolicą". Ciekawostką jest znajdująca się w niej miniatura londyńskiej wieży Big Ben. Nie ma tutaj typowych wiosek. Dwa, trzy domy to cała osada. Drewniane parterowe chaty na podmurówce z kamienia lub cegły mają przeważnie 4 izby a dach pokrywa zwykle falista blacha lub liście palmowe.

Surowe zasady ochrony przyrody pozwoliły w dużej części zachować charakter kulturowy wyspy mimo naporu turystów. Zabroniono budowy hoteli nad samym brzegiem morza, oraz wyższych niż palmy kokosowe.

Lata wpływów kolonialnych i ludności francuskiej sprawiły, że ludność wyspy w zdecydowanej większości wyznaje katolicyzm. Na rodzimą literaturę i kulturę składają się ludowe opowieści, baśnie i legendy. Sztukę miejscową reprezentuje zdobnictwo i rzemiosło.

Przewodniki nazywają wyspy “Zaginionym Edenem" lub “Wyspami Miłości". Na każdym kroku dostrzega się olbrzymie kontrasty między ubóstwem mieszkańców a luksusem hoteli. Nie istnieją tu jednak szlabany dzielące wyspę na tę dla lepszych czyli turystów i “gorszych" -miejscowych.