Historia Chin
<rys1>Na terytorium Chin rozwinęła się jedna z <strong>najstarszych cywilizacji świata</strong>. Pierwsza rolnicza kultura Chin rozwinęła się w neolicie (ok. 5000-2500 p.n.e.). Jej szybki rozkwit w kolejnych wiekach nastąpił dzięki licznym <strong>wynalazkom</strong>, ułatwiającym pracę. Zaczęto stosować radło, <strong>koło garncarskie</strong>, nawadnianie pól. Poznano zasady <strong>uprawy ryżu</strong> i morwy oraz <strong>hodowli jedwabników</strong>.
Wiek V-III p.n.e. to epoka Walczących Królestw. Toczyły się wówczas liczne wojny pomiędzy drobnymi królestwami. Był to zarazem złoty wiek filozofii chińskiej. Powstał wówczas konfucjanizm, taoizm i legizm.
III w. p.n.e. to okres intensywnych najazdów ludów koczowniczych z północy i zachodu.By to też okres największej świetności Chin, przypadający na rządy dynastii Han (206 r. p.n.e. - 220 r. n.e.). Chiny były wówczas najlepiej rozwiniętym państwem świata. Na bardzo wysokim poziomie stała także technika.
Upadek dynastii był początkiem długotrwałego zastoju gospodarczego i kulturalnego. Dużego znaczenia nabrał w tym okresie buddyzm. Kolejny etap rozwoju państwa przypadł na panowanie dynastii Tang. W VIII w. wydrukowana została w Chinach pierwsza na świecie książka.
Był to okres silnego rozwoju państwa i otwarcia się na zagraniczne wpływy. Jednak wojny z Mongołami, najazdy piratów, wewnętrzne konflikty polityczne w państwie doprowadziły w 1644 r. do upadku dynastii. Władzę przejęła mandżurska dynastia Qing.
W tym czasie do Chin docierali już Europejczycy, prowadząc działalność polityczno-handlową i misyjną. Niezadowolenie Chińczyków z coraz silniejszych wpływów europejskich w ich państwie doprowadziło w 1757 r. do zamknięcia dla obcokrajowców wszystkich portów chińskich z wyjątkiem Kantonu.
Nie uratowało to jednak Chin. Brytyjsko-chińskie wojny opiumowe, walki wewnętrzne jak powstanie tajpingów i przegrana wojna z Japonią w 1894 r. doprowadziły do ostatecznego upadku kraju. Chiny stały się on państwem półkolonialnym. Utworzone zostały dwie strefy wpływów: japońska i angielska.
W 1911 r. doszło do wybuchu rewolucji i ustanowienia republiki. Był to jednocześnie początek długotrwałej walki o władzę i polityczną dominację. Wykorzystała to Japonia, która w 1931 r. zajęła Mandżurię. Na tronie stworzonego tam marionetkowego państewka zasiadł ostatni cesarz Chin, Pu Yi. Po zdobyciu Pekinu przez Japonię, Chińczycy utworzyli antyjapoński front, dowodzony przez komunistycznego przywódcę, Mao Zedonga.
W latach 1946-1949 wybuchła wojna domowa. Zwycięstwo odnieśli komuniści i utworzyli Chińską Republikę Ludową. Przedstawiciele dotychczasowego rządu znaleźli schronienie na Tajwanie. W roku 1950 chińska armia zaatakowała Tybet, dokonując tzw. "pokojowego wyzwolenia", rozpoczynając tym okupację tego rejonu, która trwa do dziś.
Po śmierci Mao Zedonga w 1976 r. ponownie zaczęła się walka o władzę. Mimo przeprowadzenia reform i szerszego nawiązania kontaktów ze światem Zachodu, chiński ustrój ma charakter autorytarny, a władze mają ścisłą kontrolę nad życiem politycznym, społecznym i gospodarczym kraju.
Opinie o miastach w Chinach
Pekin
Anna
Super miasto, pełne życia - nowocześność przeplata się z starożytnością. Świątynie i nowoczesne budynki obok siebie a jednocześnie nie "gryzą się". Parki przepiekne, klimaty taoistyczne i lamistyczne na każdym kroku. Dzielnice każda inna codziennie można zwiedzać inne rzeczy a wszysko blisko siebie. Cenowo zbliżone do nas - spokojnie można jechać samemu - bezpiecznie - ludzie grzeczni i pomocni - większość zna postawy angielskiego ale i na migi można się porozumiewiać :) Pekin to miasto dla każdego
Chiny na skróty
Przewodnik - Galeria
1/26