Na rozwój kultury wenezuelskiej duży wpływ miało oddziaływanie
kultury i sztuki
hiszpańskiej. Do jej ugruntowania znacząco przyczyniła się misyjna działalność
kościoła katolickiego.
Większość zabudowań z okresu kolonializmu nawiązuje do stylu hiszpańskiego korzeniami tkwiącego w
Andaluzji. Dopiero pod koniec XIX, za czasów dyktatury
Blanco, zaczęto wznosić monumentalne budowle użyteczności publicznej.
Pęd do nowoczesności przybrał na sile w okresie gospodarczej prosperity lat drugiej połowy XX wieku.
Zniszczono wówczas wiele zabytkowych zabudowań z okresu kolonialnego, dlatego też w Wenezueli znajduje się niewiele pozostałości architektonicznych z dawniejszych okresów historycznych.
Za to państwo to może poszczycić się budowlami o najbardziej
nowoczesnych w całej Ameryce Południowej konstrukcjach oraz najlepszymi drogami. Najwybitniejszym architektem jest
Carlos Villanueva, którego dziełami są liczne ultranowoczesne budowle.
Najnowszej generacji architektura koncentruje się jednak wyłącznie w miastach. Wiele
obszarów wiejskich, zwłaszcza w trudniej dostępnych obszarach górskich i lasów tropikalnych, zamieszkują liczne grupy Indian, którzy pozostają wierni
tradycjom kultury przodków.
Bogate ślady indiańskich
kultur prekolumbijskich, nie zachowane w architekturze, przetrwały w sztuce. Są to odnalezione w ponad 200 miejscach w kraju
petrogliptyki czyli rzeźby skalne. Zachowały się także malowidła jaskiniowe.
Z gatunków muzycznych najbardziej charakterystycznym jest
joropo. Jest to utwór śpiewany z towarzyszeniem harfy, małej, czterostrunowej gitary i marakasów.
Oprócz powszechnego na terenie całego kraju joropo, występuje tu wiele regionalnych gatunków muzycznych. Odzwierciedlają one zróżnicowanie etniczne kraju, np. w środkowej części wybrzeża charakterystyczne są
rytmy afrykańskich bębnów. Obszar ten zamieszkuje bowiem liczna grupa ludności pochodzenia murzyńskiego.
Religią dominującą jest
katolicyzm, jednak coraz liczniejsi stają się wyznawcy różnych kościołów
protestanckich, a niektóre plemiona indiańskie praktykują dawne,
tradycyjne wierzenia. Wśród innych wyznań znajdują się też nieliczni żydzi i muzułmanie.
Wenezuelczycy są społeczeństwem bardzo
młodym - ponad połowa ludności jest poniżej 18 roku życia. Społeczeństwo to jest etnicznie bardzo wymieszane - większość ludności to potomkowie mieszanki trzech ras: Europejczyków, Indian i Afrykańczyków - są to
Metysi,
Mulaci i
Zambos.
Święta w Wenezueli odpowiadają katolickim świętom kościelnym. Najhuczniej i najbarwniej obchodzonym świętem kraju jest
karnawał, którego obchody rozpoczynają się na tydzień przed Środą Popielcową, a kulminacja przypada na dwa ostatnie dni przed rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu.
Najbarwniejszym świętem kościelnym jest Boże Ciało, świętowane w
San Francisco de Yare pod nazwą
Los Diablos Danzantes. Jest to kolorowa, taneczna parada, w której tancerze przebrani są w stroje i maski diabłów.
Większe festiwale i inne imprezy kulturalne odbywają się niemal wyłącznie w stolicy kraju,
Caracas.