Podstawą gospodarki Wenezueli jest górnictwo
ropy naftowej. Wenezuela jest największym jej producentem w Ameryce Południowej, a w świecie zajmuje 6. miejsce. Główne złoża ropy znajdują się w depresyjnej
nizinie Maracaibo, a także w
delcie Orinoko i we wschodniej części
Los Llanos. Tutaj też koncentruje się przemysł rafineryjno-petrochemiczny.
Rozwój przemysłu naftowego odbił się jednak niekorzystnie na pozostałych działach gospodarki, zwłaszcza na bardzo zaniedbanym
rolnictwie. Jako grunty orne wykorzystuje się zaledwie 3% powierzchni kraju.
Ważną rolę odgrywa sztuczne nawadnianie. Największy odsetek użytków rolnych to
łąki i pastwiska na obszarze Llanos, natomiast tereny uprawowe koncentrują się głównie w śródgórskich kotlinach i dolinach rzek.
Cechą charakterystyczną struktury agrarnej Wenezueli jest duża liczba
latyfundiów, ogromnych posiadłości ziemskich, przede wszystkim
hodowlanych. Skupiają one ponad 75% powierzchni wszystkich użytków rolnych kraju.
Głównymi uprawami kraju są kukurydza, ryż, fasola, soczewica i maniok oraz ziemniaki, a z roślin plantacyjnych
kawa i kakao. Poza tym uprawiana jest
trzcina cukrowa, bawełna, sezam, sizal, orzeszki ziemne, tytoń oraz liczne warzywa i owoce.
Hodowla bydła rogatego na obszarze Llanos dostarcza 55% wartości produkcji rolniczej. Produkcja żywności nie zaspokaja jednak potrzeb kraju.
Ważne miejsce w gospodarce zajmuje również górnictwo i hutnictwo
rud żelaza. W produkcji rudy żelaza Wenezuela zajmuje drugie miejsce wśród krajów Ameryki Południowej. Inne surowce wydobywane także w tym regionie to boksyty,
złoto i
diamenty. Górnictwo stanowi aż 1/3 wartości produktu krajowego brutto i 97% wartości eksportu.