Luksemburg znajduje się w obrębie dwóch krain geograficznych:
Ardenów, zajmujących północną części kraju oraz leżącej na południu
Wyżyny Lotaryńskiej. Powierzchnia kraju jest
wyżynna i silnie poprzecinana dolinami rzek.
Najbardziej
malowniczy krajobraz leżącej w Ardenach krainy
Osling tworzą niskie, zalesione wzniesienia, rozcięte dolinami takich
rzek jak: Sure, Our, Clerve, Wark i Wiltz.
Wysokości wzgórz często przekraczają tu 500 m. n.p.m., a najwyższym szczytem jest
Buurgplaatz (562 m. n.p.m.). Ich stoki porośnięte są
wrzosowiskami, lasami liściastymi, głównie bukowymi oraz sosnowo-świerkowymi, stanowiącymi ostoję nielicznych
saren, jeleni, dzików, lisów i borsuków.
Południowa część kraju zwana
Gutland albo
Bon Pays (“dobry kraj"), należąca do Wyżyny Lotaryńskiej, to niżej położone, bardzo urodzajne tereny, wykorzystywane rolniczo. Wysokości bezwzględne przekraczają
niewiele ponad 300 m. n.p.m., tylko w pobliżu granicy z Francją dochodzą do 425 m. n.p.m. na szczycie
Ginzebierg .
Luksemburg leży w strefie
klimatu umiarkowanego, ciepłego, morskiego o średnich temperaturach od 0°C w styczniu do 18°C w lipcu. Na północy zimy są o kilka stopni
chłodniejsze. Roczna suma
opadów waha się od 700 mm do 1200 mm.
Główne rzeki Luksemburga to
Mozela i
Alzette, nad którą leży stolica kraju.
Dopływy rzeki Alzette przepływając przez warstwy wietrzejących piaskowców i wapieni tworzą formy skalne o
fantazyjnych kształtach, znanych przede wszystkim z okolic Echternach, zwanego
Szwajcarią Luksemburską.
W Luksemburgu
nie istnieją tereny chronione w randze parku narodowego. Istnieje natomiast we wschodniej części kraju założony w 1965 roku
Niemiecko-Luksemburski Park Natury, obejmujący obszar w
międzyrzeczu rzek: Sure, Clerve i Our. Pagórkowaty, w dużej części zalesiony stanowi ostoję nielicznej zwierzyny kraju.