Historia Kuby
27 października 1492 roku do brzegów wyspy, zamieszkanej przez indiańskie plemiona Sibonejów, Tainów i Arawaków, dotarł <strong>Krzysztof Kolumb</strong> i nazwał ją <strong>Juana</strong>. Po kilkunastu latach od dnia odkrycia wyspę opanowali <strong>Hiszpanie</strong> pod wodzą <strong>Diego Valasqueza de Cuellara</strong>. Jemu przypisuje się też założenie w pierwszych latach XVI wieku, kilku miast kubańskich.
27 października 1492 roku do brzegów wyspy, zamieszkanej przez indiańskie plemiona Sibonejów, Tainów i Arawaków, dotarł Krzysztof Kolumb i nazwał ją Juana. Po kilkunastu latach od dnia odkrycia wyspę opanowali Hiszpanie pod wodzą Diego Valasqueza de Cuellara. Jemu przypisuje się też założenie w pierwszych latach XVI wieku, kilku miast kubańskich.
Wyniszczenie ludności indiańskiej zmusiło kolonizatorów do sprowadzenia niewolników murzyńskich z Afryki do pracy na plantacjach tytoniu, trzciny cukrowej i kawy. Zapoczątkowany tym okres rozwoju gospodarczego trwał do połowy XIX wieku. W tym czasie Kuba stała się jednym z najbardziej rozwiniętych gospodarczo krajów Ameryki Łacińskiej.
W tym okresie Kubańczycy kilkakrotnie próbowali zbrojnie uzyskać niepodległość. Jednakże przewaga Hiszpanów była duża - wszystkie powstania zostały krwawo stłumione. Dopiero w 1898 roku - na prośbę powstańców - wojska amerykańskie wylądowały na Kubie i zmusiły Hiszpanów do opuszczenia wyspy.
Amerykanie rządzili Kubą do 20 maja 1902 roku, tj. do dnia proklamowania niepodległości Republiki Kuby. Stany Zjednoczone wymusiły przyjęcie tzw. “poprawki Platta" (zniesionej w 1934 r.) zapewniając sobie kontrolę nad polityką rządy kubańskiego i prawo posiadania bazy wojskowej w zatoce Guantánamo. W pierwszej połowie XX wieku Kuba borykała się z wieloma problemami ekonomicznymi i politycznymi. Pozostawała przez ten czas faktycznie peryferium gospodarczym Stanów Zjednoczonych.
Doprowadziło to do wielu napięć społecznych. W 1956 roku wybuchła rewolucja skierowana przeciwko proamerykańskiej dyktaturze Batisty. Zakończyła się w 1959 roku zwycięstwem powstańców pod dowództwem Fidela Castro.
Rozpoczął się okres politycznej i gospodarczej izolacji Kuby. Powstałą po Amerykanach próżnię natychmiast zajął Związek Radziecki. Stany Zjednoczone podjęły nieudaną inwazję w Zatoce Świń w 1961 r. Rok później ZSRR podjął próbę rozmieszczenia na Kubie rakiet z bronią atomową skierowaną przeciwko Ameryce. Zażegnany w ostatniej chwili kubański kryzys rakietowy omal nie doprowadził do wybuchy globalnej wojny nuklearnej. Stany Zjednoczone nałożyły na Kubę utrzymane do dziś embargo handlowe.
Socjalistyczny kierunek proklamowany przez Castro doprowadził do chaosu gospodarczego. Sytuację ratowały ciągłe dostawy żywności i surowców z ZSRR, a od 1972 roku również z krajów RWPG. Mimo wewnętrznych trudności Fidel Castro nie szczędził sił w udzielaniu wojskowej pomocy prokomunistycznym organizacjom partyzanckim Nikaragui, Grenadzie, a także w Azji i Afryce. Jednocześnie nasilała się nielegalna emigracja Kubańczyków do Stanów Zjednoczonych. Po rozpadzie komunizmu w Europie Wschodniej kryzys gospodarczy jeszcze się nasilił. Kuba, mimo że została pozbawiona pomocy, pozostała przy gospodarce centralnie sterowanej. W 1992 roku rozszerzyły się uprawnienia Castro. Uzyskał on prawo do wprowadzenia stanu wojennego i zawieszenia podstawowych praw. W 1994 roku Zgromadzenie Narodowe Władzy Ludowej ANPP uchwaliło 10 - punktowy program przezwyciężania kryzysu finansowego Kuby.
Podjęte reformy pozwoliły na stopniowy wzrost gospodarczy w drugiej połowie lat 90. Sporo dała liberalizacja rynku rolnego. Osiągnięto także pewną równowagę w finansach. Znaczący dochód zaczęła tworzyć turystyka. Standard życia przeciętnego Kubańczyka, nie mającego na co dzień dostępu do dolarów, ciągle pozostaje jednak na bardzo niskim poziomie.
Amerykanie rządzili Kubą do 20 maja 1902 roku, tj. do dnia proklamowania niepodległości Republiki Kuby. Stany Zjednoczone wymusiły przyjęcie tzw. “poprawki Platta" (zniesionej w 1934 r.) zapewniając sobie kontrolę nad polityką rządy kubańskiego i prawo posiadania bazy wojskowej w zatoce Guantánamo. W pierwszej połowie XX wieku Kuba borykała się z wieloma problemami ekonomicznymi i politycznymi. Pozostawała przez ten czas faktycznie peryferium gospodarczym Stanów Zjednoczonych.
Doprowadziło to do wielu napięć społecznych. W 1956 roku wybuchła rewolucja skierowana przeciwko proamerykańskiej dyktaturze Batisty. Zakończyła się w 1959 roku zwycięstwem powstańców pod dowództwem Fidela Castro.
Rozpoczął się okres politycznej i gospodarczej izolacji Kuby. Powstałą po Amerykanach próżnię natychmiast zajął Związek Radziecki. Stany Zjednoczone podjęły nieudaną inwazję w Zatoce Świń w 1961 r. Rok później ZSRR podjął próbę rozmieszczenia na Kubie rakiet z bronią atomową skierowaną przeciwko Ameryce. Zażegnany w ostatniej chwili kubański kryzys rakietowy omal nie doprowadził do wybuchy globalnej wojny nuklearnej. Stany Zjednoczone nałożyły na Kubę utrzymane do dziś embargo handlowe.
Socjalistyczny kierunek proklamowany przez Castro doprowadził do chaosu gospodarczego. Sytuację ratowały ciągłe dostawy żywności i surowców z ZSRR, a od 1972 roku również z krajów RWPG. Mimo wewnętrznych trudności Fidel Castro nie szczędził sił w udzielaniu wojskowej pomocy prokomunistycznym organizacjom partyzanckim Nikaragui, Grenadzie, a także w Azji i Afryce. Jednocześnie nasilała się nielegalna emigracja Kubańczyków do Stanów Zjednoczonych. Po rozpadzie komunizmu w Europie Wschodniej kryzys gospodarczy jeszcze się nasilił. Kuba, mimo że została pozbawiona pomocy, pozostała przy gospodarce centralnie sterowanej. W 1992 roku rozszerzyły się uprawnienia Castro. Uzyskał on prawo do wprowadzenia stanu wojennego i zawieszenia podstawowych praw. W 1994 roku Zgromadzenie Narodowe Władzy Ludowej ANPP uchwaliło 10 - punktowy program przezwyciężania kryzysu finansowego Kuby.
Podjęte reformy pozwoliły na stopniowy wzrost gospodarczy w drugiej połowie lat 90. Sporo dała liberalizacja rynku rolnego. Osiągnięto także pewną równowagę w finansach. Znaczący dochód zaczęła tworzyć turystyka. Standard życia przeciętnego Kubańczyka, nie mającego na co dzień dostępu do dolarów, ciągle pozostaje jednak na bardzo niskim poziomie.
Opinie o miastach na Kubie
Guardalavaca
Maria
Guardalavaca to ‘pępek’ turystyczny prowincji. Określana jest jako prawdziwy raj na północnym wybrzeżu Kuby. To tu znajdują się hotele i ośrodki wakacyjne, cieszące się niezwykłym zainteresowaniem dzięki mnogości dostarczanych rozrywek. Można tu poleniuchować na przepięknych plażach, podziwiać zapierające dech w piersiach krajobrazy, poruszając się konno, wybrać się na przejażdżkę katamaranem albo łodzią motorową czy też na wycieczkę jeepem, obejmującą wizytę w pobliskiej wiosce, zwiedzanie typowego kubańskiego domu, szkoły oraz sklepu.
Kuba na skróty
Hotele:
Przewodnik - Galeria
1/26