Historia Finlandii

<rys1 p>Pierwsi osadnicy pojawili się na obszarze Finlandii prawdopodobnie 2000 lat temu. Pochodzili z <strong>Uralu</strong>. Był to <strong>lud koczowniczy</strong>, zajmujący się myślistwem i zbieractwem, przodkowie dzisiejszych <strong>Lapończyków</strong>. Około roku 400 rozpoczęła się ekspansja <strong>plemion fińskich</strong>. Lapończycy zostali zepchnięci na daleką, niegościnną północ.

Pogoda w Finlandii

Dzisiaj, 28.3 7°C
Pierwsi osadnicy pojawili się na obszarze Finlandii prawdopodobnie 2000 lat temu. Pochodzili z Uralu. Był to lud koczowniczy, zajmujący się myślistwem i zbieractwem, przodkowie dzisiejszych Lapończyków. Około roku 400 rozpoczęła się ekspansja plemion fińskich. Lapończycy zostali zepchnięci na daleką, niegościnną północ. W wieku XII na tereny te zaczęli z zachodu przybywać Szwedzi. Wraz z nimi rozpoczęła się chrystianizacja Finlandii. Wkrótce obszar kraju został włączony do Królestwa Szwecji. Pod jego rządami pozostać miał aż do początku XIX wieku.

W latach 1581- 1809 istniało zależne Wielkie Księstwo Finlandii. Dominacja szwedzka obejmowała nie tylko stronę polityczną, ale również kulturalną. Opóźniło to rozwój rodzimej kultury, która zachowała się głównie jako ludowa.

Dopiero, kiedy w XVI wieku biskup M. Agricola wprowadził luteranizm, przyczynił się do rozwoju piśmiennictwa w języku fińskim. W 1640 roku założono w Abo (Turku) pierwszy uniwersytet.

Ekspansja Szwecji i Rosji doprowadziła w końcu do konfliktu między obydwiema potęgami. Wiek XVIII to okres licznych starć i walk. Zwycięstwo Rosjan w wojnie północnej pozwoliło im na powolne zajmowanie terenów Finlandii. W 1721 roku w obręb Rosji weszła Karelia z Wyborgiem, a 22 lata później Kymer Iääni. W 1809 roku car Aleksander I zajął resztę ziem fińskich.

Początkowo Finlandia cieszyła się znaczną swobodą. Miała swój własny ustrój, sejm oraz administrację. Dozwolone było również posługiwanie się rodzimym językiem. Dopiero pod koniec XIX wieku za czasów rządów Mikołaja II rozpoczęła się systematyczna rusyfikacja.

Wbrew zamierzonym efektom pobudziło to jedynie ruch niepodległościowy i zjednoczyło ze sobą wszystkie warstwy społeczne. Po rewolucji w 1905 roku rozszerzono autonomię, a zreformowany parlament jako pierwszy w Europie przyznał prawo wyborcze kobietom.

Ostatecznie w 1917 roku Finlandia odzyskała niepodleglość, a dwa lata później uchwalono konstytucję. Ponieważ ludność zamieszkująca Wyspy Alandzkie w referendum wyraziła chęć przyłączenia wysp do Szwecji, wbrew interesom Finlandii, obszar ten uzyskał status autonomii.

W 1920 roku zawarto traktat pokojowy z Rosją. Na jego mocy Kraj Petsamo został włączony w granice fińskie. Dzięki temu Finlandia uzyskała dostęp do Morza Barentsa.

Na mocy układu Ribentrop - Mołotow z 1939 Finlandia miała znaleźć się w strefie wpływów Związku Radzieckiego. Agresja sowiecka na Finlandię i wojna zimą 1940 sprawiła, że kraj został pchnięty w sojusz z hitlerowskimi Niemcami. Ostatecznie na skutek II wojny światowej Finlandia straciła część swoich ziem. Przesmyk Karelski i Kraj Patsamo zostały przyłączone do ZSRR.

Po wojnie Finlandia prowadziła neutralną politykę międzynarodową. Była to konieczna cena za zachowanie względnej niezależności od Związku Radzieckiego. Kraj otrzymał zgodę na swobodny rozwój gospodarczy kosztem pewnych ustępstw politycznych. To stąd wzięło się znane w naukach politycznych pojęcie finlandyzacji.

Od 1955 r. jest członkiem Rady Nordyckiej, a od 1961 r. należy do EFTA. W 1995 r. Finlandia została przyjęta do Unii Europejskiej.

Finlandia na skróty

Miejsca:
ZGŁOŚ UWAGI DO STRONY