Kultura Czech
Godło Republiki Czeskiej dobrze odzwierciedla koleje historyczne kraju, jak i jego skład etniczny. <strong>Lew</strong> - jest symbolem historycznych Czech, które stanowią tylko część dzisiejszej republiki. <strong>Orzeł</strong> na niebieskim tle - to symbol Moraw.
Godło Republiki Czeskiej dobrze odzwierciedla koleje historyczne kraju, jak i jego skład etniczny. Lew - jest symbolem historycznych Czech, które stanowią tylko część dzisiejszej republiki. Orzeł na niebieskim tle - to symbol Moraw.
Przez całe wieki kraina ta zachowała swoja odrębność. Mimo, że Morawianie mówią praktycznie tym samym językiem co Czesi, niektórzy z nich uważają się za odrębny naród. Na pewno mogą się poczuć obrażeni, gdy o Morawach mówi się, że jest to część Czech. Owszem, jest to część, ale Republiki Czeskiej. Największy festiwal kultury morawskiej odbywa się w sierpniu w Stražnicach w Morawach Południowych.
Orzeł na żółtym tle to symbol Śląska. To trzecia historyczna kraina Korony Czeskiej, której fragmenty do dziś leżą w republice na północ od Jesioników i Beskidu Morawsko - Śląskiego. Za naród Ślązaków uznało się 0,4 % społeczeństwa. Zamieszkują okolice Ostrawy i Opawy.
Pod względem zwyczajów i kultury jest to grupa zbliżona do mieszkańców naszego Górnego Śląska. Mówią gwarą języka czeskiego, która zawiera wiele słów wspólnych z naszą gwarą śląską. Kryterium narodowościowe jest tu jednak bardzo płynne. Jednocześnie na Śląsku Cieszyńskim zamieszkuje dość duża grupa Polaków.
Beskidy morawskie zamieszkuje grupa etniczna określana w Czechach jako Wołosi. Pod względem kultury wykazują bardzo duże związki z naszą góralszczyzną. Podobne są zwyczaje, budownictwo, również duże związki wykazuje muzyka. Największe zgrupowanie wołoskich chałup wiejskich można oglądać w skansenie w Rožnovie pod Radhoštĕm. Odbywają się tu również festiwale prezentujące muzykę i zwyczaje morawskich górali.
Osobliwą grupą etniczną są Chodowie zamieszkujący okolice Domažlic na zachodzie Czech. Zachowali swoją tożsamość i słowiańskość przez wieki, mimo że ludność zamieszkująca okoliczne tereny w większości uległa germanizacji.
W pozostałych przygranicznych górskich terenach republiki nie zachowała się miejscowa lokalna kultura. Większość bowiem z tych obszarów było zamieszkanych przez ludność niemiecką, wysiedloną w 1947 r. Zamieszkałe są dziś przez ludność napływową, pod względem społecznym jest tu zatem sytuacja podobna jak w Polsce na ziemiach odzyskanych. Podobnie jak w Polsce mieszana ludność zamieszkująca te tereny mówi najbardziej poprawnym językiem.
Język czeski był prawie na wymarciu w końcu XVIII wieku, na skutek ciągłej germanizacji. Dopiero wówczas spisano jego gramatykę, a dla odtworzenia brakujących słów sięgano między innymi do staropolskiego.
Dziś bardzo dba się o jego czystość. Wiele słów międzynarodowych ma wymyślone swoje czeskie odpowiedniki, np. komputer - počitač. Jednak tak jak czeski jest dla nas śmieszny, tak samo polski jest śmieszny dla Czechów. Przyczyna tkwi m.in. w tym, że jest wiele podobnych słów w obu językach, które mają zupełnie inne znaczenie.
Żywioł czeski zachował się w przeszłości wśród uboższych warstw społeczeństwa. Kultura czeska, w przeciwieństwie do polskiej, nie miała nigdy charakteru szlacheckiego. Dotyczy to przede wszystkim klasyki literatury, ale widoczne jest nawet dziś w życiu codziennym.
Mniej dba się tu o wystawność i o pokazanie się na zewnątrz. Życie upływa w dowożących do pracy lokalnych pociągach - motorovkach. Po południu spędza się czas ze znajomymi w hospodĕ popijając piwo. Najbardziej znane to Budweiser z Czeskich Budziejowic - miasta wojaka Szwejka i Pilzner z Pilzna.
Nawet w zapadłej wiosce nie ma problemu, żeby dobrze zjeść. Czesi jedzą tłusto i ciężko. Do gulaszu najczęściej spożywa się knedliky. W restauracjach trudno dostać dania jarskie, ale prawie zawsze można zjeść smaženỳ sỳr.
Wieki sporów i wojen religijnych sprawiły, że Czesi dziś to jeden z najbardziej ateistycznych naródów świata. Aż 40 % nie przyznaje się do żadnego wyznania.
Orzeł na żółtym tle to symbol Śląska. To trzecia historyczna kraina Korony Czeskiej, której fragmenty do dziś leżą w republice na północ od Jesioników i Beskidu Morawsko - Śląskiego. Za naród Ślązaków uznało się 0,4 % społeczeństwa. Zamieszkują okolice Ostrawy i Opawy.
Pod względem zwyczajów i kultury jest to grupa zbliżona do mieszkańców naszego Górnego Śląska. Mówią gwarą języka czeskiego, która zawiera wiele słów wspólnych z naszą gwarą śląską. Kryterium narodowościowe jest tu jednak bardzo płynne. Jednocześnie na Śląsku Cieszyńskim zamieszkuje dość duża grupa Polaków.
Beskidy morawskie zamieszkuje grupa etniczna określana w Czechach jako Wołosi. Pod względem kultury wykazują bardzo duże związki z naszą góralszczyzną. Podobne są zwyczaje, budownictwo, również duże związki wykazuje muzyka. Największe zgrupowanie wołoskich chałup wiejskich można oglądać w skansenie w Rožnovie pod Radhoštĕm. Odbywają się tu również festiwale prezentujące muzykę i zwyczaje morawskich górali.
W pozostałych przygranicznych górskich terenach republiki nie zachowała się miejscowa lokalna kultura. Większość bowiem z tych obszarów było zamieszkanych przez ludność niemiecką, wysiedloną w 1947 r. Zamieszkałe są dziś przez ludność napływową, pod względem społecznym jest tu zatem sytuacja podobna jak w Polsce na ziemiach odzyskanych. Podobnie jak w Polsce mieszana ludność zamieszkująca te tereny mówi najbardziej poprawnym językiem.
Język czeski był prawie na wymarciu w końcu XVIII wieku, na skutek ciągłej germanizacji. Dopiero wówczas spisano jego gramatykę, a dla odtworzenia brakujących słów sięgano między innymi do staropolskiego.
Dziś bardzo dba się o jego czystość. Wiele słów międzynarodowych ma wymyślone swoje czeskie odpowiedniki, np. komputer - počitač. Jednak tak jak czeski jest dla nas śmieszny, tak samo polski jest śmieszny dla Czechów. Przyczyna tkwi m.in. w tym, że jest wiele podobnych słów w obu językach, które mają zupełnie inne znaczenie.
Żywioł czeski zachował się w przeszłości wśród uboższych warstw społeczeństwa. Kultura czeska, w przeciwieństwie do polskiej, nie miała nigdy charakteru szlacheckiego. Dotyczy to przede wszystkim klasyki literatury, ale widoczne jest nawet dziś w życiu codziennym.
Mniej dba się tu o wystawność i o pokazanie się na zewnątrz. Życie upływa w dowożących do pracy lokalnych pociągach - motorovkach. Po południu spędza się czas ze znajomymi w hospodĕ popijając piwo. Najbardziej znane to Budweiser z Czeskich Budziejowic - miasta wojaka Szwejka i Pilzner z Pilzna.
Nawet w zapadłej wiosce nie ma problemu, żeby dobrze zjeść. Czesi jedzą tłusto i ciężko. Do gulaszu najczęściej spożywa się knedliky. W restauracjach trudno dostać dania jarskie, ale prawie zawsze można zjeść smaženỳ sỳr.
Wieki sporów i wojen religijnych sprawiły, że Czesi dziś to jeden z najbardziej ateistycznych naródów świata. Aż 40 % nie przyznaje się do żadnego wyznania.
Czechy na skróty
Miejsca:
Oferty:
Przewodnik - Galeria
1/26