Kultura Litwy

Dzieje Litwy znacznie wpłynęły na strukturę ludności tego kraju. Pomimo jej przynależności na przestrzeni wieków do różnych państw i wpływu wielu kultur, Litwini, stanowią zdecydowaną większość ludności kraju. Jest to lud należący do bałtyckiej grupy językowej. Spośród wszystkich państw bałtyckich Litwa ma największy odsetek ludności rdzennej, gdyż została w najmniejszym stopniu dotknięta napływem Rosjan. Po II wojnie światowej, wielu Polaków mieszkających w Wilnie i jego okolicach wyemigrowało do Polski. Nadal jednak stanowią oni liczną grupę etniczną zamieszkującą region w pobliżu stolicy, zwłaszcza w dwóch rejonach administracyjnych południowej Wileńszczyzny: wileńskim i solecznickim. Najliczniejszą mniejszością narodową na Litwie są jednak Rosjanie. Najwięcej osiedliło się w miastach, a zwłaszcza w Kłajpedzie, gdzie zajęli miejsce wysiedlonych po II wojnie światowej Niemców.

Jedną z ciekawszych grup etnicznych są Tatarzy wywodzący się z jeńców tatarskich, osiedlonych w XV wieku w okolicach Wilna i Trok. Posługują się językiem polskim. Ciekawą grupą są Karaimi. Jest to lud pochodzenia tureckiego. Skupieni są w miasteczku Troki na zachód od Wilna.

Udział różnych narodowości wpływa również na zróżnicowanie ludności pod względem wyznaniowym. Główną religią na Litwie jest katolicyzm, więc wszystkie święta kościelne związane są z tradycją tego kościoła.

Znacznie mniejszy udział ma prawosławie, wyznawane przez Rosjan, Białorusinów i Ukraińców. Protestantyzm (luteranizm) na Litwie to głównie pozostałość po mniejszości niemieckiej. Islam wyznawany jest przez Tatarów. Karaimi natomiast wyznają religię zbliżoną do judaizmu.

Wielowiekowe związki z Polską sprawiają, że język polski jest na Litwie często rozumiany, nie tylko przez Polaków. Podobnie wiele zwyczajów i obrzędów, np. weselnych może być nam znanych z Polski.

Wyraźną odrębność, korzeniami sięgająca czasów wspólnoty ludów bałtyckich zachowała się w muzyce ludowej. Niektóre jej elementy wykazują bliższe związki z Finlandią niż pobliską Polską.

Jednym ze starszych, zanikających gatunków jest sutartiné. Ten chóralny śpiew często w sobie zawiera frazy bez związku i sensu, które mogą być pozostałością archaicznego języka. Wykonywany jest często przez kobiety podczas tańców.

Instrument, który zwykle towarzyszy śpiewom, to skudučiai - rodzaj fletni. Równie często jest używane kantele. Jest to 5- lub 10- strunowa cytra o trapezoidalnym kształcie.