Kultura Gruzji

Zdecydowana większość Gruzinów deklaruje przynależność do Kościoła Prawosławnego - 80 proc. ludności. 9 proc. to muzułmanie, głównie mieszkańcy Adżarii i Kvemo Kartlii, 4 proc. należy do Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, a 2 proc. deklaruje, że należy do Rosyjskiej Cerkwii Prawosławnej. Katolicyzm w tym państwie jest znikomy.

Chcąc zwiedzać zabytki sakralne w gruzińskich miastach, zaleca się wybór skromnego ubioru, zakrywającego kolana i ramiona. Należy również posiadać nakrycie głowy w przypadku kobiet.

W Gruzji obchodzone są następujące święta:

• 1 stycznia - pierwszy dzień roku, tzw. Axali c`eli, będący dniem wolnym od pracy;
• 7 stycznia - Boże Narodzenie - Shoba, dzień wolny od pracy,
• 19 stycznia - Chrzest Jezusa - Natlis-gheba, dzień wolny od pracy;
• 3 marca - Dzień Matki, dzień wolny od pracy;
• Wielkanoc - święta ruchome, na przełomie kwietnia i maja, z dniami wolnymi od pracy;
• 14 maja - dzień św. Królowej Tamar;
• 26 maja - święto Niepodległości, dzień wolny od pracy,
• 2 sierpnia - dzień św. Ilii Czawczawadze;
• 28 sierpnia - Wniebowzięcie Maryi, Mariamoba, z dniem wolnym od pracy;
• 14 października - święto Mcchety, dzień wolny od pracy;
• 23 listopada - dzień Patrona Gruzji św. Jerzego - Giorgoba, dzień wolny od pracy;
• 17 grudnia – dzień w. Barbary - Barbaroba.

Obyczajowość Gruzinów jest raczej surowa. Mają konserwatywne podejście do życia, dlatego publicznie nie należy okazywać sobie zbyt wylewnie uczuć. Panuje tam patriarchat, przez co mężczyźni są bardziej faworyzowani i poważani niż kobiety. Przy powitaniu lub pożegnaniu Gruzini całują się w policzki, co jest symbolem przyjaźni i nie powinno być w żaden sposób wiązane z odmienną orientacją seksualną.

Podczas wspólnego posiłku przy gruzińskim stole trzeba spróbować najlepiej wszystkich potraw podanych przez gospodynię i nie odchodzić zbyt szybko. Kuchnia gruzińska jest bogata w różnorodne smaki. Wpływ na jej ukształtowanie miały różne kultury, dlatego jest taka zróżnicowana. Najważniejszą potrawą dnia jest kolacja (supra - uczta), do której zasiadają całe rodziny i goście. Kolacja składa się z przystawek, dań głównych oraz napoi. Do najbardziej popularnych przystawek zalicza się bakłażany z orzechami, pieczarki nadziewane masą orzechową, kiszone kwiaty dżondżoli i wszelkiego rodzaju świeże warzywa - głównie z ogórki i pomidory. Cechą charakterystyczną kuchni gruzińskiej są dania mięsne - smażone, duszone, pieczone i gotowane lub zapiekane. Najpopularniejsza jest baranina, jagnięcina, wołowina, a na kolejnych miejscach wieprzowina i drób. W parze z daniami mięsnymi idą dania mączne, których podstawą jest ciasto drożdżowe - np. lobiani czy chaczapuri. Gruzini jedzą podczas uczt dużo chleba, w zasadzie do wszystkiego.

Mieszkańcy tego kraju pomimo biedy, są gościnni i chętnie płacą za jedzenie i picie swoich gości w restauracjach i barach. Zawsze ugoszczą każdego tym, co mają w domu najlepsze. Podróżnych, którzy zawitają do ich domu, traktują z szacunkiem, jakby byli członkami ich rodziny.

Dzieci w Gruzji już od najmłodszych lat uczą się tradycyjnego śpiewu i tańca - w szkole i od swoich rodziców czy dziadków. Bardzo ważną funkcję w kulturze tego kraju odgrywa muzyka. Gruzińskie pieśni wielogłosowe są unikatowe. Śpiewa się je w trzyczęściowych harmoniach, a wyrażają one ich codzienne emocje, jakich ludność doświadczyła na przestrzeni kolejnych wieków. Już w I wieku p.n.e. grek Strabon spisał wielogłosowe pieśni Gruzinów jadących w bój. Muzyka stanowi integralny element kultury tego kraju i można ją usłyszeć w zasadzie na każdym kroku. Będąc w Gruzji na wakacjach czy z krótką wizytą na wycieczce, warto kupić regionalną pamiątkę. Najważniejszą i niezapomnianą będą czapy lub szable. W kraju tym w zasadzie wszędzie można nabyć futrzane Papachi - czapkę sprawdzającą się w czasie mroźnych zim. Popularne są czapy Chewsureti, wykonane z włóczki, które założymy wiosną i jesienią.

Gruzini produkują także szable - kindżały, ale uwaga! Ich wywóz z kraju jest ograniczony. Kupując kindżał, należy zadbać, aby sprzedawca wydał nam specjalny dokument, na podstawie którego zostaniemy odprawieni na granicy.