Geografia Wielkiej Brytanii
W <strong>krajobrazie</strong> Wielkiej Brytanii dominują góry średnie oraz wyżyny i faliste równiny.
W krajobrazie Wielkiej Brytanii dominują góry średnie oraz wyżyny i faliste równiny.
Najbardziej urozmaiconą rzeźbę ma północna część Wielkiej Brytanii - Szkocja. W jej północnym i północno-zachodnim regionie wznoszą się Góry Kaledońskie i Grampian, określane wspólnym mianem jako Highlands. Znajduje się tu Ben Nevis, najwyższy szczyt Wielkiej Brytanii (1343 m n.p.m.).
Krajobraz północnej Szkocji jest bardzo surowy i skalisty. Na południe od obszarów górskich rozciąga się Lowlands. Jest to nizinny teren środkowej Szkocji. W jego obrębie wznoszą się izolowane wzgórza, będące pozostałościami dawnych wulkanów.
Niziny przechodzą z kolei w Wyżynę Południowoszkocką. Stanowi ona jednocześnie, wraz ze Wzgórzami Cheviot, granicę między Szkocją i Anglią.
Drugie co do wysokości góry Wielkiej Brytanii znajdują się w Walii. Są to Góry Kambryjskie z najwyższym masywem Snowdon (1085 m n.p.m.). Niższe są Góry Kumbryjskie w północno-zachodniej Anglii oraz Góry Pennińskie w Anglii Środkowej, mające charakter pofalowanej wyżyny. Ich teren urozmaicony jest piaskowcowymi skałami o niezwykłych kształtach.
W północno-zachodniej Anglii, w otoczeniu Gór Kumbryjskich, znajduje się rozległy obszar pojezierza, Lake District. Zwany jest on również “angielską Szwajcarią".
W Irlandii Północnej krajobraz podobny jest do szkockiego. Najwyższe są góry Mourne z najwyższym szczytem Slieve Donard (852 m n.p.m.). W północnej części znajduje się rozległy lawowy płaskowyż Antrim ze słynną Groblą Olbrzyma, utworzoną przez tysiące bazaltowych kolumn.
Charakterystyczną cechą wszystkich obszarów górskich jest bardzo niewielka ilość lasów. Występuje tu za to dużo pastwisk. W rzeźbie dominują szerokie doliny, grzbiety natomiast są na ogół płaskie, o obłych kształtach.
Wyżyny zajmują znaczną część Kornwalii i południowo-zachodnią Anglię. Znajdują się tu rozległe obszary torfowisk i wrzosowisk. Jest to krajobraz typowy dla Wysp Brytyjskich, nie występujący nigdzie indziej w takiej skali. Tereny nizinne występują w południowo-wschodniej Anglii. Są to Nizina Angielska i Basen Londyński. Rozdziela je kilka pasm niskich wzgórz.
Wyspy Brytyjskie mają klimat wybitnie morski, umiarkowany ciepły, co wynika z ocieplającego wpływu Prądu Zatokowego, płynącego u zachodnich wybrzeży.
Bliskość oceanu bardzo łagodzi klimat, tak więc amplitudy temperatury są bardzo małe. Jedynie w wyższych partiach gór zaznacza się większe zróżnicowanie. Średnie zimowe temperatury wynoszą od 3oC na północnym wschodzie do 7oC na południowym zachodzie. Letnie od 12oC na północy do 17oC na południu.
Charakterystyczną cechą klimatu jest duża ilość opadów, występujących przez cały rok. Najwięcej opadów otrzymują góry (3000 mm rocznie) i zachodnie wybrzeża (1000 mm). We wschodniej części spadają one do ok. 700 mm.
Inną typową cechą klimatu jest częste występowanie mgieł i zachmurzenia oraz silnych wiatrów. Następują również bardzo szybkie zmiany pogody.
Sieć rzeczna Wielkiej Brytanii jest silnie rozwinięta. Rzeki na ogół są krótkie i mają bardzo duże spadki. Najdłuższą rzeką jest Tamiza (338 km) i Severn (336 km).
Stany wód są wyrównane przez cały rok. Bardzo liczne są jeziora, zwłaszcza w górach Szkocji. Najczęściej są pochodzenia polodowcowego. Największe jezioro, Lough Neagh, znajduje się w Irlandii Północnej. Z kolei najgłębsze jeziora występują w Szkocji (Loch Ness i Loch Monar).
Krajobraz północnej Szkocji jest bardzo surowy i skalisty. Na południe od obszarów górskich rozciąga się Lowlands. Jest to nizinny teren środkowej Szkocji. W jego obrębie wznoszą się izolowane wzgórza, będące pozostałościami dawnych wulkanów.
Niziny przechodzą z kolei w Wyżynę Południowoszkocką. Stanowi ona jednocześnie, wraz ze Wzgórzami Cheviot, granicę między Szkocją i Anglią.
Drugie co do wysokości góry Wielkiej Brytanii znajdują się w Walii. Są to Góry Kambryjskie z najwyższym masywem Snowdon (1085 m n.p.m.). Niższe są Góry Kumbryjskie w północno-zachodniej Anglii oraz Góry Pennińskie w Anglii Środkowej, mające charakter pofalowanej wyżyny. Ich teren urozmaicony jest piaskowcowymi skałami o niezwykłych kształtach.
W północno-zachodniej Anglii, w otoczeniu Gór Kumbryjskich, znajduje się rozległy obszar pojezierza, Lake District. Zwany jest on również “angielską Szwajcarią".
W Irlandii Północnej krajobraz podobny jest do szkockiego. Najwyższe są góry Mourne z najwyższym szczytem Slieve Donard (852 m n.p.m.). W północnej części znajduje się rozległy lawowy płaskowyż Antrim ze słynną Groblą Olbrzyma, utworzoną przez tysiące bazaltowych kolumn.
Charakterystyczną cechą wszystkich obszarów górskich jest bardzo niewielka ilość lasów. Występuje tu za to dużo pastwisk. W rzeźbie dominują szerokie doliny, grzbiety natomiast są na ogół płaskie, o obłych kształtach.
Wyspy Brytyjskie mają klimat wybitnie morski, umiarkowany ciepły, co wynika z ocieplającego wpływu Prądu Zatokowego, płynącego u zachodnich wybrzeży.
Bliskość oceanu bardzo łagodzi klimat, tak więc amplitudy temperatury są bardzo małe. Jedynie w wyższych partiach gór zaznacza się większe zróżnicowanie. Średnie zimowe temperatury wynoszą od 3oC na północnym wschodzie do 7oC na południowym zachodzie. Letnie od 12oC na północy do 17oC na południu.
Charakterystyczną cechą klimatu jest duża ilość opadów, występujących przez cały rok. Najwięcej opadów otrzymują góry (3000 mm rocznie) i zachodnie wybrzeża (1000 mm). We wschodniej części spadają one do ok. 700 mm.
Inną typową cechą klimatu jest częste występowanie mgieł i zachmurzenia oraz silnych wiatrów. Następują również bardzo szybkie zmiany pogody.
Stany wód są wyrównane przez cały rok. Bardzo liczne są jeziora, zwłaszcza w górach Szkocji. Najczęściej są pochodzenia polodowcowego. Największe jezioro, Lough Neagh, znajduje się w Irlandii Północnej. Z kolei najgłębsze jeziora występują w Szkocji (Loch Ness i Loch Monar).
Wielka Brytania na skróty
Miejsca:
Przewodnik - Galeria
1/26