Geografia Malezji

Połowicznie Malezja leży na Półwyspie Malajskim oraz wyspie Borneo. Obejmuje swoim zasięgiem obszar o wielkości niemal 330 tys. km2. Kraj graniczy z Tajlandią i Singapurem, a na wyspie Borneo z Brunei i Indonezją. To znamienne, że oba terytoria Malezji rozdziela Morze Południowochińskie.

Pod względem ukształtowania terenu Malezja jest właściwie taka sama na całym swoim obszarze. Nad morzem występują równiny, które stopniowo przechodzą w głębi lądu w gęsto zalesione zbocza gór. Najwyższym szczytem Malezji jest Kinabalu, w Górach Crockera. Góra liczy sobie 4101 m. n.p.m. wysokości i położona jest na Borneo. Ponad połowę powierzchni kraju stanowią tereny górskie i wyżynne. Największym pasmem górskim jest Główny Grzbiet, nazywany Banjarah Besar, ze szczytem Korbu wznoszącym się na 2183 m. n.p.m. Na zachód od niego ciągną się pasma Keledang Bintang oraz niewysoki grzbiet górski Kedah. Z kolei w kierunku wschodnim od Głównego Grzbietu ciągnie się pasmo Benom oraz góry Tahan, ze szczytem  Tahan wznoszącym się na wysokość 2187 m. n.p.m. Na wyspie Borneo również występują pasma górskie w granicach administracyjnych Malezji. Jednak wzdłuż wybrzeży ciągnie się pas nadmorskich nizin, a miejscami - bagna. Na wybrzeżu można spotkać także klify. W skład terenów Malezji wchodzą przybrzeżne wyspy: Penang i Tioman w Malezji Zachodniej oraz Banggai i Labuan w Malezji Wschodniej.
Malezja znajduje się w strefie klimatu równikowego, w którym duży wpływ na kształtowanie się pogody mają monsuny. Występuje wysoka wilgotność powietrza, wysokie temperatury i częste burze z obfitymi opadami deszczu.