Historia Austrii
Pierwszymi mieszkańcami terenów obejmujących obecną Austrię, byli prawdopodobnie <strong>Ilirowie</strong>. Około 400 r. p.n.e. osiedlili się tu <strong>Celtowie</strong>, zakładając państwo zwane <strong>Noricum</strong>. W II w. p.n.e. penetrowali te ziemie <strong>Rzymianie</strong>, którzy ostatecznie podbili cały obszar w 15 r. p.n.e. Około 300 r. n.e. wkroczyło do Austrii <strong>chrześcijaństwo</strong>.
Pierwszymi mieszkańcami terenów obejmujących obecną Austrię, byli prawdopodobnie Ilirowie. Około 400 r. p.n.e. osiedlili się tu Celtowie, zakładając państwo zwane Noricum. W II w. p.n.e. penetrowali te ziemie Rzymianie, którzy ostatecznie podbili cały obszar w 15 r. p.n.e. Około 300 r. n.e. wkroczyło do Austrii chrześcijaństwo.
Po upadku zachodniego cesarstwa rzymskiego w V w. zaczęli się tu osiedlać Bawarowie i Awarowie. Karol Wielki po podbiciu w 803 r tego terytorium zgładził Awarów i utworzył na ziemiach naddunajskich Marchię Wschodnią (Ostmark). Zapoczątkowało to ponowną chrystianizację kraju. Po rozpadzie Cesarstwa Franków i najazdach Węgrów Austria, pod rządami Babenbergów (lata 976-1246), stała się jednym z lennych księstw Rzeszy niemieckiej.
Po śmierci księcia Fryderyka II w 1246 r. Austria na krótko była we władaniu króla czeskiego Przemysława Ottokara II. Po okresie wielkiego bezkrólewia w latach 1254-73 władzę przejęła dynastia Habsburgów, która władać miała tymi ziemiami od 1282 aż do 1918 r. Dynastii tej udało się również od 1438 r. na stałe opanować tron Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.
Pierwszym cesarzem został Rudolf IV Habsburg, jako cesarz nazwany Rudolfem I. Jednocześnie już od XIV wieku Habsburgowie prowadzili zręczną politykę rozszerzania swych posiadłości dziedzicznych. Początkowo przyłączyli w granice państwa Karyntię, Tyrol, Krainę, Bryzgowię i Triestr, a w wyniku zawieranych małżeństw dynastycznych objęli swoim panowaniem w XVI - XVIII wieku także Czechy ze Śląskiem, Węgry, Belgię, Mediolan i Neapol.
Po podziale dynastii na dwie linie: hiszpańską i austriacką, w 1556 roku Habsburgowie austriaccy skoncentrowali się przede wszystkim na ekspansji w Europie Środkowej oraz na obronie przed Turkami. Najazdy tureckie skończyły się wraz ze zwycięstwem Jana III Sobieskiego pod Wiedniem w roku 1683.
W owym czasie głównym rywalem Austrii o hegemonię w Europie była Francja. Po wygaśnięciu w 1740 roku austriackiej męskiej linii Habsburgów na tronie zasiadła Maria Teresa, która cztery lata wcześniej poślubiła Franciszka Lotaryńskiego, co dało początek dynastii habsbursko-lotaryńskiej.
Mocarstwa europejskie przeciwne dziedziczeniu tronu przez kobietę wywołały w wojnę o sukcesję (1740-1748) w której Francja sprzymierzyła się przeciwko Austrii z Prusami, Bawarią i Hiszpanią. Ostatecznie Maria Teresa zachowała tron, ale utraciła Śląsk na rzecz Prus. Nowe zdobycze terytorialne uzyskali jednak Habsburgowie biorąc udział w pierwszym i trzecim rozbiorze Polski. Osłabienie państwa przynosiły natomiast klęski w wojnach z Napoleonem w latach 1792-1815.
W 1804 Franciszek II przyjął tytuł cesarza austriackiego i zrzekł się tronu Cesarstwa Narodu Niemieckiego, które praktycznie przestało istnieć. Jednak nasilające się w czasie XIX wieku tendencje zjednoczeniowe w Niemczech, w których dominującą rolę odgrywały Prusy doprowadziły w końcu do starcia prusko - austriackiego o hegemonię. Przegrana w bitwie pod Sadową w 1866 r. zmusiła ostatecznie Austrię do zmiany kierunku polityki. W 1867 utworzono dualistyczną monarchię austro-węgierską.
W I wojnie światowej Austro-Węgry brały udział po stronie Niemiec. Po klęsce Niemiec i detronizacji dynastii Habsburgów proklamowano w roku 1919 republikę, w której skład weszły jedynie ziemie niemieckojęzyczne, obejmujące państwo w dzisiejszych granicach.
Rządy austrofaszystów doprowadziły do włączenia kraju przez Hitlera do III Rzeszy. W roku 1945, po zakończeniu wojny, przywrócono republikę, a kraj podzielono na cztery strefy okupacyjne: amerykańską, brytyjską, francuską i radziecką.
W roku 1955 podpisano traktat o odbudowie niezawisłej i demokratycznej Austrii. Na mocy tego traktatu przywrócono Austrii suwerenność, a parlament austriacki uchwalił ustawę konstytucyjną o wieczystej neutralności. W 1995 Austria stała się członkiem Unii Europejskiej.
Po śmierci księcia Fryderyka II w 1246 r. Austria na krótko była we władaniu króla czeskiego Przemysława Ottokara II. Po okresie wielkiego bezkrólewia w latach 1254-73 władzę przejęła dynastia Habsburgów, która władać miała tymi ziemiami od 1282 aż do 1918 r. Dynastii tej udało się również od 1438 r. na stałe opanować tron Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.
Pierwszym cesarzem został Rudolf IV Habsburg, jako cesarz nazwany Rudolfem I. Jednocześnie już od XIV wieku Habsburgowie prowadzili zręczną politykę rozszerzania swych posiadłości dziedzicznych. Początkowo przyłączyli w granice państwa Karyntię, Tyrol, Krainę, Bryzgowię i Triestr, a w wyniku zawieranych małżeństw dynastycznych objęli swoim panowaniem w XVI - XVIII wieku także Czechy ze Śląskiem, Węgry, Belgię, Mediolan i Neapol.
Po podziale dynastii na dwie linie: hiszpańską i austriacką, w 1556 roku Habsburgowie austriaccy skoncentrowali się przede wszystkim na ekspansji w Europie Środkowej oraz na obronie przed Turkami. Najazdy tureckie skończyły się wraz ze zwycięstwem Jana III Sobieskiego pod Wiedniem w roku 1683.
W owym czasie głównym rywalem Austrii o hegemonię w Europie była Francja. Po wygaśnięciu w 1740 roku austriackiej męskiej linii Habsburgów na tronie zasiadła Maria Teresa, która cztery lata wcześniej poślubiła Franciszka Lotaryńskiego, co dało początek dynastii habsbursko-lotaryńskiej.
Mocarstwa europejskie przeciwne dziedziczeniu tronu przez kobietę wywołały w wojnę o sukcesję (1740-1748) w której Francja sprzymierzyła się przeciwko Austrii z Prusami, Bawarią i Hiszpanią. Ostatecznie Maria Teresa zachowała tron, ale utraciła Śląsk na rzecz Prus. Nowe zdobycze terytorialne uzyskali jednak Habsburgowie biorąc udział w pierwszym i trzecim rozbiorze Polski. Osłabienie państwa przynosiły natomiast klęski w wojnach z Napoleonem w latach 1792-1815.
W 1804 Franciszek II przyjął tytuł cesarza austriackiego i zrzekł się tronu Cesarstwa Narodu Niemieckiego, które praktycznie przestało istnieć. Jednak nasilające się w czasie XIX wieku tendencje zjednoczeniowe w Niemczech, w których dominującą rolę odgrywały Prusy doprowadziły w końcu do starcia prusko - austriackiego o hegemonię. Przegrana w bitwie pod Sadową w 1866 r. zmusiła ostatecznie Austrię do zmiany kierunku polityki. W 1867 utworzono dualistyczną monarchię austro-węgierską.
W I wojnie światowej Austro-Węgry brały udział po stronie Niemiec. Po klęsce Niemiec i detronizacji dynastii Habsburgów proklamowano w roku 1919 republikę, w której skład weszły jedynie ziemie niemieckojęzyczne, obejmujące państwo w dzisiejszych granicach.
Rządy austrofaszystów doprowadziły do włączenia kraju przez Hitlera do III Rzeszy. W roku 1945, po zakończeniu wojny, przywrócono republikę, a kraj podzielono na cztery strefy okupacyjne: amerykańską, brytyjską, francuską i radziecką.
W roku 1955 podpisano traktat o odbudowie niezawisłej i demokratycznej Austrii. Na mocy tego traktatu przywrócono Austrii suwerenność, a parlament austriacki uchwalił ustawę konstytucyjną o wieczystej neutralności. W 1995 Austria stała się członkiem Unii Europejskiej.
Opinie o miastach w Austrii
Mayrhofen
gosc
zima dla wszystkich nie tylko tych którzy jeżdżą na nartach Ogólnie: Miejscowośc urokliwa z bogatą infrastukturą turystyczną zapewniająca wszystko czego poszukuje turysta
Atrakcje turystyczne: Na bardzo wysokim poziomie dostęp do realizacji wszelkich pragnień
Pogoda: zima - zwłaszcza zima
Atrakcje turystyczne: Na bardzo wysokim poziomie dostęp do realizacji wszelkich pragnień
Pogoda: zima - zwłaszcza zima
Austria na skróty
Regiony:
Miejsca:
Oferty:
Przewodnik - Galeria
1/26