Mauritius jest
państwem wyspiarskim. Położony jest na kilku wyspach na Oceanie Indyjskim, w
archipelagu Maskareny.
Największe wyspy to
Mauritius i
Rodrigues. Są to wyspy pochodzenia
wulkanicznego. Obecnie jednak nie występuje tu aktywność sejsmiczna, a rzeźba starych wulkanów została znacznie złagodzona.
Na północy Mauritiusa rozciągają się szerokie, płaskie
równiny nadbrzeżne. Przechodzą one stopniowo w pagórkowate wnętrze wyspy i pasmo wzniesień
Port Louis.
Środkową część wyspy zajmuje rozległy
Płaskowyż Centralny. Urozmaicają go liczne stożki wulkaniczne; trzy z nich mają wysokość powyżej 800 m n.p.m. Płaskowyż wznosi się ku południowemu-wschodowi, gdzie znajduje się najwyższe pasmo wyspy,
Rivičre Noire, z najwyższym szczytem Mauritiusa:
Piton de la Rivičre Noire (826 m n.p.m.). Jest to najbardziej urozmaicona pod względem krajobrazu część wyspy.
Cechą wszystkich grzbietów jest ich
asymetria: stoki w kierunku wnętrza wyspy są znacznie bardziej strome, niż stoki zwrócone na zewnątrz.
Rzeźba wyspy Rodrigues jest silnie
pofalowana. Najwyższy szczyt,
Mount Limon, ma wysokość 400 m n.p.m. Wyspa zbudowana jest w większości z bazaltów, a jej powierzchnia poprzecinana jest licznymi głębokimi dolinami potoków. Pozostałe wyspy charakteryzują się stromymi brzegami i słabo rozwiniętą
linią brzegową.
Mauritius położony jest w strefie
klimatu zwrotnikowego wilgotnego. Rzeźba powierzchni decyduje jednak o lokalnym zróżnicowaniu. Zachodnie wybrzeża otrzymują znacznie mniej opadów (ok.1000 mm rocznie) niż wschodnie (1500 - 2320 mm). Najwyższe szczyty mają
opady przekraczające 5000 mm rocznie.
Część wschodnia wyspy odznacza się mniejszymi amplitudami temperatur niż część zachodnia. Średnie temperatury lata wynoszą 30-32°C, a zimy 17-18°C. Wyspa położona jest na szlaku
tropikalnych cyklonów. Pojawiają się one między wrześniem a majem.
Na sieć hydrograficzną składają się liczne
rzeki, głównie o charakterze górskich potoków. Najdłuższa rzeka to
Rivičre Noire. Występuje również duża ilość małych
jezior. Największym z nich jest
Nicoliere.
Wyspy otoczone są barierami
raf koralowych. Trzecia część powierzchni wyspy porośnięta jest
lasami, które zachowały się głównie w trudniej dostępnych obszarach górskich. Pozostały fragment wyspy porośnięty jest
sawanną.
Świat zwierząt jest stosunkowo ubogi. Ciekawostką są
jelenie, sprowadzone przez Holendrów z Jawy w XVII w. Na wyspie żył do XVIII w. jeden z większych gatunków ptaków na świecie, ptak
dodo. Został jednak zupełnie wytrzebiony przez człowieka.
Cały obszar Mauritiusa odznacza się wyjątkowo
pięknymi krajobrazami. Do miejsc szczególnie wartych zobaczenia można zaliczyć:
Domaine du Chausser, górski park krajobrazowy;
Park Chamarel, gdzie wulkaniczna ziemia mienie się różnymi kolorami; rezerwat ptaków
Casela; ogród botaniczny
Pamplemousses; wodospady
Rochester.
Turyści korzystają także z piaszczystych plaż, ciepłej wody morskiej, dużego usłonecznienia oraz możliwości zwiedzenia podwodnego świata w trakcie wędrówek w specjalnych
szklanych podwodnych korytarzach.