Geografia Danii
Dania leży na <strong>Półwyspie Jutlandzkim</strong> o powierzchni 29,8 tys. km2 (ok.70% pow. kraju) i ponad 480 wyspach, spośród których około 100 jest zamieszkanych. Największe z nich to: <strong>Zelandia</strong> (ok. 7 tys. km2 ), <strong>Fionia</strong> (ok. 3 tys. km 2 ), <strong>Lolland</strong> (1,2 tys. km2).
Dania leży na Półwyspie Jutlandzkim o powierzchni 29,8 tys. km2 (ok.70% pow. kraju) i ponad 480 wyspach, spośród których około 100 jest zamieszkanych. Największe z nich to: Zelandia (ok. 7 tys. km2 ), Fionia (ok. 3 tys. km 2 ), Lolland (1,2 tys. km2).
Dania jest krajem nizinnym o rzeźbie polodowcowej. Średnia wysokość terenu wynosi około 30 m n.p.m.. Wały morenowe wyznaczające zasięg ostatniego zlodowacenia dzielą Półwysep Jutlandzki na część wschodnią i zachodnią.
Zachodnią część Jutlandii zajmują równiny sandrowe, nadmorskie pasy wydm i liczne jeziora przybrzeżne. Wschodnią urozmaicają wzgórza morenowe. Najwyższe wzniesienie kraju - Yding Skarhoj osiąga 173 m n.p.m..
Północną Jutlandię oddziela od pozostałej części Półwyspu cieśnina Limfjored. Najbardziej na północ położoną częścią półwyspu jest piaszczysty cypel Skaw.
Na wschód od Półwyspu Jutlandzkiego, oddzielona cieśniną Mały Bełt, leży wyspa Fionia. Dalej, w kierunku południowo - wschodnim, znajduje się mniejsza wyspa Langeland. Cieśnina Wielki Bełt oddziela Fionię od Zelandii, największej wyspy duńskiej. Dalej na wschód, już na Morzu Bałtyckim, leży granitowa wyspa Bornholm.
Wzdłuż wybrzeża południowo - zachodniego ciągną się Wyspy Północnofryzyjskie, których południowa część należy do Niemiec. Wyspy Duńskie są przeważnie płaskie lub pagórkowate, zbudowane ze skał krystalicznych bądź glin i wapieni, w których zachodzą procesy krasowe. Fionię cechuje urozmaicony krajobraz morenowo-jeziorny.
Klimat Danii jest umiarkowanie ciepły, morski, łagodzony wpływem Atlantyku. Zimy są krótkie i łagodne, lata chłodne i wilgotne. Średnie temperatury powietrza wahają się od 0°C w styczniu do 15-17°C w lipcu. Roczna suma opadów wynosi około 600 mm na wschodzie kraju i 700-800 mm na południowym zachodzie.
Gęstą sieć rzeczną tworzą krótkie, zasobne w wodę rzeki o wyrównanym przepływie. Najdłuższa - Gudena ma 158 km. Liczne, niewielkie jeziora polodowcowe występują głównie we wschodniej części Jutlandii (Mosso, Julso) i północnej Zelandii (Aresso, Esrum).
Na zachodzie Jutlandii dominują jeziora przybrzeżne (Ringkobing, Fjord). Ważne znaczenie dla żeglugi mają cieśniny i kanały morskie.
Naturalna szata roślinna Danii, zubożona przez działalność gospodarczą człowieka, występuje obecnie w rezerwatach przyrody. Lasy, z przewagą świerka, sosny i modrzewia, porastają 10% powierzchni kraju. Na Jutlandii spotkać można jeszcze wrzosowiska i torfowiska. Świat zwierzęcy reprezentują małe zwierzęta łowne oraz ptactwo, szczególnie wodne.
Obiekty przyrody chronionej zajmują 9,8 % powierzchni kraju. Dania jest uważana w Unii Europejskiej za kraj o najlepiej zorganizowanej ochronie zasobów naturalnych.
Północną Jutlandię oddziela od pozostałej części Półwyspu cieśnina Limfjored. Najbardziej na północ położoną częścią półwyspu jest piaszczysty cypel Skaw.
Na wschód od Półwyspu Jutlandzkiego, oddzielona cieśniną Mały Bełt, leży wyspa Fionia. Dalej, w kierunku południowo - wschodnim, znajduje się mniejsza wyspa Langeland. Cieśnina Wielki Bełt oddziela Fionię od Zelandii, największej wyspy duńskiej. Dalej na wschód, już na Morzu Bałtyckim, leży granitowa wyspa Bornholm.
Wzdłuż wybrzeża południowo - zachodniego ciągną się Wyspy Północnofryzyjskie, których południowa część należy do Niemiec. Wyspy Duńskie są przeważnie płaskie lub pagórkowate, zbudowane ze skał krystalicznych bądź glin i wapieni, w których zachodzą procesy krasowe. Fionię cechuje urozmaicony krajobraz morenowo-jeziorny.
Klimat Danii jest umiarkowanie ciepły, morski, łagodzony wpływem Atlantyku. Zimy są krótkie i łagodne, lata chłodne i wilgotne. Średnie temperatury powietrza wahają się od 0°C w styczniu do 15-17°C w lipcu. Roczna suma opadów wynosi około 600 mm na wschodzie kraju i 700-800 mm na południowym zachodzie.
Gęstą sieć rzeczną tworzą krótkie, zasobne w wodę rzeki o wyrównanym przepływie. Najdłuższa - Gudena ma 158 km. Liczne, niewielkie jeziora polodowcowe występują głównie we wschodniej części Jutlandii (Mosso, Julso) i północnej Zelandii (Aresso, Esrum).
Na zachodzie Jutlandii dominują jeziora przybrzeżne (Ringkobing, Fjord). Ważne znaczenie dla żeglugi mają cieśniny i kanały morskie.
Naturalna szata roślinna Danii, zubożona przez działalność gospodarczą człowieka, występuje obecnie w rezerwatach przyrody. Lasy, z przewagą świerka, sosny i modrzewia, porastają 10% powierzchni kraju. Na Jutlandii spotkać można jeszcze wrzosowiska i torfowiska. Świat zwierzęcy reprezentują małe zwierzęta łowne oraz ptactwo, szczególnie wodne.
Obiekty przyrody chronionej zajmują 9,8 % powierzchni kraju. Dania jest uważana w Unii Europejskiej za kraj o najlepiej zorganizowanej ochronie zasobów naturalnych.
Dania na skróty
Przewodnik - Galeria
1/26