Apex City

Opis

Informacje podstawowe:

Liczba mieszkańców: 420 tys.
Konsulat generalny: 2 Kinnear Road, tel. 552 0301, 5522086
Numer kierunkowy telefonu: 0044/131
Ważniejsze numery telefonu:
Policja: 999
Pierwsza pomoc: 999
Czas lokalny: Warszawa 12.00, Edynburg 11.00

Komunikacja miejska:.
Autobus: Dobra sieć autobusowa, najbardziej użyteczne są kasztanowe autobusy Lothian Regional Transport (LRT)
Adres informacji turystycznej: 3 Princes Street, obok północnego wejścia na dworzec Waverley

Historia

We wczesnym średniowieczu miasto było wzmiankowane jako Dunedin lub Din Eidyn - czyli fort Eidyn. Była to wówczas warownia o znaczeniu strategicznym, zbudowana na powulkanicznym szczycie. Za czasów panowania Malkolma III Canmore zamek na skale stał się jednym z miejsc rezydowania dworu szkockiego, a miasto - obdarzone przywilejami królewskiego grodu - zaczęło się rozrastać. W 1228 roku król Dawid VI ufundował opactwo Holyrood, a następnie pozwolił mnichom założyć osobne miasto - Canongate.

Pomyślny rozwój gospodarczy w kolejnych stuleciach miasto zawdzięcza głównie handlowi zamorskiemu. Za Jakuba IV następuje w mieście rozkwit kultury renesansu. Zbudowano nowy pałac oraz uzyskano zgodę króla na założenie Kolegium Chirurgów, najstarszej uczelni miasta.

Rok 1513 zaznaczył się w historii druzgocącą klęską zadaną Szkotom przez Anglików w bitwie pod Floden. Jej skutkiem było kilkadziesiąt lat politycznej destabilizacji. W okresie tym znacznie ucierpiało samo miasto. Za panowania Jakuba VI w 1582 roku powołano Uniwersytet Edynburski. Po unii personalnej z Anglią w 1603 r. miasto zostało zepchnięte na dalszy plan przez Londyn. Anglia w coraz większym stopniu ingerowała w sprawy Szkocji. Gdy król Karol I ustanowił w Edynburgu episkopat Kościoła Szkockiego, wywołał w mieście poważne zamieszki religijne.

Pomimo zmiennych kolei losu miasto w XVII wieku przeżywało rozkwit. Ponieważ ograniczały je mury mieszkańcy zmuszeni byli do rozbudowywania swoich domów w wzwyż oraz tworzenia gęstej zabudowy. Rok 1707 dał początek unii realnej z Anglią. Dzięki gronu wybitnych intelektualistów (m.in. Adam Smith) w drugiej połowie XVIII wieku stolica Szkocji zaczęła promieniować jako ośrodek życia umysłowego. W kolejnym stuleciu Edynburg zaczął rozrastać się poza średniowieczne granice. Postało wówczas Nowe Miasto.

W 1947 roku miasto wybrano na organizatora Festiwalu Międzynarodowego, który odbywa się każdego roku. Podniosło to znacznie rangę miasta jako ośrodka kulturalnego. O rolę centrum kulturalnego Szkocji Edynburg ostro obecnie rywalizuje z Glasgow.


Główne atrakcje

Edynburg to miasto pełne parków, muzeów, pięknych budynków i eleganckich ulic. Z jednej strony można zobaczyć domy z ciemnego kamienia, brukowane ulice i strome przejścia średniowiecznego Starego Miasta (Old Town). Z drugiej strony kontrastuje ono z wytwornymi placykami, rondami i prostymi, szerokimi uliczkami oraz budynkami w stylu klasycystycznym liczącego ponad dwieście lat Nowego Miasta (New Town).

Główną ulicą Edynburga jest Royal Mile, która łączy Zamek (Castle), zbudowany na szczycie wygasłego wulkanu z Pałacem Holyroodhouse Jego obecny kształt pochodzi z XVII wieku. Z pałacu wychodzi się do Parku Holyrood, zwanego też Parkiem Królowej, który jest naturalnym, dzikim obszarem w samym sercu miasta. Ukształtowanie terenu jest w nim bardzo zróżnicowane. Są tu góry, strome zbocza, wrzosowiska, mokradła, doliny górskie, jeziora i pola.

Najważniejszym kościołem prezbiteriańskim Edynburga jest Katedra św. Idziego (High Kirk of St. Giles) zbudowana pierwotnie na planie krzyża przez późniejsze dodatki przybrała kształt zbliżony do kwadratu.

Najbardziej znanym punktem orientacyjnym miasta jest imponujący Scott Monument o wysokości ponad 60 m. Jest to pomnik Waltera Scotta, pełen pomniejszych statuetek przedstawiających postacie z twórczości pisarza.


Muzea i galerie

Szkocka Galeria Narodowa (National Gallery of Scotland), The Mound - jedna z najlepszych galerii w Wielkiej Brytanii, posiada zbiór dzieł nowożytnego malarstwa europejskiego, a rzędy obrazów wisząna ścianach wśród rzeźb i innych obiektów sztuki.
Muzeum Dzieciństwa (Museum of Childhood), 42 High St. - w muzeum można obejrzeć zbiory zabawek, a także odbyć podróż w lata dzieciństwa z jego radościami i kłopotami, jest to najbardziej hałaśliwe muzeum świata.
Szkockie Muzeum Królewskie (Royal Museum of Scotland), Chamber St. - mieści się w eleganckim pałacu w stylu weneckim, zawiera zbiory sztuki zdobniczej, rzadkie instrumenty naukowe (m.in. najstarsze na świecie astrolabium) oraz kolekcję okazów geologicznych.
Szkocka Narodowa Galeria Portretu (Scottisch National Portrait Gallery), 1 Queen St. - zawiera bogatą wystawę o dziejach dynastii Stuartów przedstawiającą burzliwą historię dwunastu pokoleń szkockich monarchów.


Zakupy

Liczne handlowe uliczki Edynburga zachowały własny, niepowtarzalny klimat. Warto przejść się wzdłuż Princes St. - na wschodnim krańcu ulicy znajduje się Waverley Market, lśniący kompleks handlowy. Na Rose St. Obok butiku z odzieżą znajdują się siedziby jubilerów.

W okolicach Grassmarket położone są salony z antykami, wyrobami artystycznymi i dziełami sztuki oraz antykwariaty.


Gdzie zjeść

Howies, 63 Dalry Rd., tel. 3133334 - tradycyjne dania szkockie, lokal słynie ze smacznie przyrządzanej jeleniny, goście przynoszą swoje piwo.
Suruchi, 14a Nicholson St., tel. 5566583 - popularny lokal, który po raz pierwszy wprowadził południowoindyjskie potrawy do Szkocji.
Dubh Prais, 123b High St., tel. 5575732 - restauracja w podziemiach , która oferuje ciekawe dania kuchni szkockiej po przystępnych cenach.
The Atrium, Cambridge St., tel. 2288882 - jedna z najlepszych restauracji w mieście podająca dania kuchni szkockiej, stoliki wykonane z leżanek wagonów sypialnych.


Rozrywka

Najbardziej popularną imprezą jest Edinburgh Tattoo - pokaz batalionów piechoty szkockiej, która maszeruje w rytm kapel dudziarzy z całego świata.

W wielu pubach można posłuchać na żywo jazzu, rocka i muzyki ludowej. Duże imprezy muzyczne odbywają się na zamkowej estradzie i stadionie Meadowbank. Obecnie klub The Vaults cieszy się największym zainteresowaniem osób, które chcą przetańczyć całą noc. Natomiast Red Hot Pepper Club proponuje wejście na dyskotekę za darmo dla studentów.

Bardzo dynamiczne życie kulturalne tworzy społeczność homoseksualna licząca w Edynburgu 15-20 tys. Skupia się wokół Calton Hill i Leith Walk, gdzie posiada liczne kluby i bary.

Każdego roku przez trzy tygodnie sierpnia odbywa się Festiwal Edynburski, który jest jednym z najważniejszych festiwali sztuki. Ulice miasta zapełniają się wówczas rzeszą artystów i aktorów z różnych stron świata. Przybywają najlepsze zespoły teatralne, muzyczne, baletowe i operowe. Towarzyszy mu alternatywny Festiwal Fringe z 600 różnymi zespołami wprowadzającymi elementy awangardowe.