Park

Harrachov

Harrachov tętni życiem przede wszystkim w zimie. Dzięki bliskości przejścia granicznego w Jakuszycach przyjeżdża tu bardzo wielu Polaków. Miasto leży w zachodniej części gór, na południe od Głównego Grzbietu i na wschód od Gór Izerskich, nad rzeką Mumlavą. Od południa zabudowę ograniczają strome stoki Čertovej hory (1021 m n.p.m.), a od południowego wschodu - lesista kopa Ptačinca (950 m n.p.m.). W obrębie miejscowości znalazły się dawne niezależne osady, jak Nový Svět, Rýžoviště czy Mýtiny. Prawa miejskie Harrachov otrzymał w 1973 r.; dziś mieszka w nim około 1700 osób.

Pierwsi turyści zaczęli przyjeżdżać pod koniec XIX w. Harrachov szybko stał się popularnym ośrodkiem narciarskim. Pierwsza skocznia powstała w 1921 r., a dzisiaj jest ich dziewięć, w tym słynny mamut - jeden z kilku w Europie obiektów przeznaczonych do lotów narciarskich (punkt krytyczny około 180 m).
Góry wokół miasta nie porywają pięknem, ale też raczej nie dla widoków przyjeżdżają tutaj turyści. Warte odwiedzin są muzea: Muzeum skla (Muzeum Szkła) i Ski muzeum (Muzeum Narciarstwa). Obydwa znajdują się w centrum, niedaleko od siebie.

Dwa wyciągi krzesełkowe wożą chętnych na Čertovą horę (1021 m n.p.m.), zwaną również Čertakiem. Jeden ma dolną stację w centrum, na zachód od kościoła św. Wacława. Drugi - w osiedlu Rýžoviště, nieopodal Sporthotelu.

Opis

Od kiedy Czechy wzięły rozwód ze Słowacją, Karkonosze (Krkonoše) są najwyższymi górami w kraju. Oznacza to, że wchodząc na Śnieżkę (1602 m n.p.m.) od polskiej strony, zdobywa się przy okazji najwyższy szczyt Czech. Pod względem trudności szlaków, atrakcyjności widoków, a także stopnia zniszczenia lasów czeskie góry niewiele różnią się od naszych, a miejscowości mają nieco mniej do zaoferowania pod względem krajoznawczym.

Po czeskiej stronie góry opadają łagodniej niż po polskiej, a przez to doliny są dłuższe i nie tak malownicze (poza kilkoma wyjątkami). W wielu z nich asfaltowe drogi prowadzą do licznych bud (schronisk). Bardzo dobrze czują się rowerzyści, dla których przygotowano dużo tras.
Wychodząc w góry, trzeba się odpowiednio przygotować. Grzbiety górskie są łagodne, ale klimat panuje tu surowszy od tatrzańskiego, a zimą grubość pokrywy śnieżnej niewiele ustępuje wyższym partiom niektórych pasm alpejskich. Zimą Karkonosze są bardzo niebezpieczne - głównie ze wzgledu na niskie temperatury oraz brak możliwości orientacji w płaskim terenie szczytowym Głównego Grzbietu.