Sunworld Dynasty

Opis

Informacje podstawowe:

Liczba mieszkańców: 12,5 mln
Polska ambasada: 1 Ritan Lu, tel. 65321235
Numer kierunkowy telefonu: 0086/10
Ważniejsze numery telefonu:
Policja: 119
Pierwsza pomoc: 119
Czas lokalny: Warszawa: 12.00, Pekin 19.00
Komunikacja miejska:

Metro: miasto obsługują dwie line metra ditie: jedna okólna druga przecinająca miasto, stacją węzłową jest Fuxingmen, z kolei z Beijing Zhan można dostać się na dworzec kolejowy

Autobus: pekińskie autobusy gong gong qi che i trolejbusy są tanim ale dość trudnym do orientacji środkiem komunikacji
Adres informacji turystycznej: CITS, 28 Jianguomenwai Dajie

Historia

Jakkolwiek dziś widoczne ślady Pekinu nie są starsze niż XIII wiek n.e. początki miasta sięgają Epoki Walczących Królestw 475 - 221 r. p.n.e. Zwane w tym czasie jako Ji było stolicą państwa Yan leżącego na peryferiach ówczesnej cywilizacji chińskiej. Po aneksji w 221 r. p.n.e. dokonanej przez Qin Shihuangdi, pierwszego imperatora chińskiego, miasto stało się głównym ośrodkiem północy.

W tym czasie zostało po raz pierwszy otoczone murami. Jednak w miarę upływu czasu jego rola spadła do miasta garnizonowego. Stacjonujące w nim wojska miały za zadanie chronić cesarstwo przed atakami barbarzyńskich plemion z północy.

Jedno z nich, plemię Kitanów, zdobyło w 936 r. Ji i obrało je sobie za swoją stolicę. Imperium Kitanów rozciągało się od Pacyfiku po Ałtaj. Nazwa ich kraju - Kara Kitaj - została przez wielu Europejczyków nadana całym Chinom.

Wkrótce ich imperium zagroziły kolejne północne plemiona - Jürchen. Po zdobyciu miasta uczyniły go w 1153 r. stolicą swojego państwa i nazwały go Zhongdu. Już niedługo na północy pojawił się nowy wróg. W 1215 Zhongdu zdobyli i spalili Mongołowie.

Wkrótce Kubilaj chan postanowił tu przenieść z miasta Karakorum stolicę imperium Mongołów. Nowe miasto zbudowane praktycznie od podstaw nazwane zostało Chanbalik, a przez podbitych Chińczyków - Dadu, czyli wielka stolica. W 1275 r. odwiedził ją Marco Polo. Zbudowano wówczas przy pomocy muzułmańskich budowniczych pałac cesarski, rezydencje i liczne świątynie.

Chińczycy odzyskali miasto w 1368 r. obalając władzę znienawidzonych Mongołów. W 1421 r. cesarz Yongle z dynastii Ming zdecydował się przenieść stolicę z Nanking do miasta nazwanego teraz Pekin - Beiping, czyli północny pokój.

Jednak powstania ludowe w XVII wieku znacznie osłabiły Chiny. Cesarz Chongzeng został zamordowany. Ludy mandżurskie bez trudu przekroczyły Wielki Mur i opanowały kraj i miasto. Pekin został podzielony. Podbici Chińczycy mogli mieszkać tylko w wydzielonym dla nich sektorze. Dzielnica cesarska zajęta przez zdobywców - dynastę Qing - niedostępna dla Chińczyków, nazwana została Zakazanym Miastem.

Druga połowa XIX wieku przyniosła kolejne niepokoje i rozruchy podsycane przez interwencje państw europejskich. Jeszcze bardziej burzliwa była pierwsza połowa XX wieku, która przyniosła obalenie cesarstwa, okupację japońską a po niej rewolucję komunistyczną. W 1.X.1949 r. Mao Tsetung ogłosił na placu Tian''anmen powstanie Chińskiej Republiki Ludowej.

Na tym samym placu czterdzieści lat później chińskie wojsko brutalnie obeszło się z protestującymi przeciwko ludowej władzy studentami. Pozycja miasta w świecie jednak ciągle wzrasta wraz z umacnianiem się pozycji gospodarczej Chin.


Główne atrakcje

Znajdujący się w centrum miasta plac Tian''anmen - czyli Plac Niebiańskiego Spokoju jest największym na świecie placem defilad (stacja metra Qianmen). Wznoszą się przy nim nowoczesne budowle. Stanowią one centrum polityczne i gospodarcze kraju. Jednym z ważniejszych jest Gmach Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych. Tu także, w centralnym miejscu. znajduje się Mauzoleum Maozedonga. Nazwa placu Tian''anmen kojarzy się jednak dziś przede wszystkim z masakrą protestujących studentów 4.VI.1989 r.

Na północ od placu, za bramą Tian''anmen rozciąga się dawna dzielnica cesarska a w niej Zakazane Miasto z Pałacem Cesarskim, zwanym także Pałacem Zimowym. Istniejący dziś zespół składa się z ponad 800 budowli. Przez ponad 500 lat mieścił się tu główny ośrodek władzy w Chinach.

Centralne miejsce w pałacu zajmuje Budynek Najwyższej Harmonii. Przez wieki był to budynek o największej wysokości i z wyjątkiem świątyń nie było wolno w Pekinie wznosić wyższych budowli od niego. Zasiadał w nim na tronie cesarz w bogato zdobionej sali.

Na północ od pałacu rozciągają się dawne cesarskie tereny rekreacyjne wokół jezior zwanych Morzem Północnym. Leżący wokół nich park Beihai do dziś jest jednym z bardziej uroczych miejsc w stolicy i popularnym miejscem wypoczynku. Szczególnie warto zobaczyć Pięć Smoczych Altan, czyli Wulongting oraz Ekran Dziewięciu Smoków, czyli Jiulongbi.

W parku znajdował się także Pawilon Dziecięcy Tysięcy Buddów, jednak żaden z posążków wypełniających go nie przetrwał powstania bokserów. Parki są jedną z większych atrakcji miasta. Chińska sztuka ogrodnicza rozwinęła się za dynastii Ming. Zaczęły wówczas powstawać parki obejmujące sztuczne wzgórza, jeziora, strumienie, łukowate mostki i altany.

Pekin to także miasto świątyń. Najokazalsza jest cesarska Świątynia Nieba. Wzniesiono ją na początku panowania dynastii Ming, czyli w XV wieku. Olbrzymia drewniana budowla została wniesiona bez użycia gwoździ. Jest jedną z czterech świątyń wzniesionych w obrębie Miasta Zewnętrznego, a pozostałe jej trzy odpowiedniki związane z kultem cesarskim to Ołtarz Ziemi, Ołtarz Księżyca i Słońca.

Główną świątynią konfucjanizmu w stolicy jest Kongmiao, czyli Świątynia Konfucjusza, w 1949 zamieniona na Muzeum Stołeczne. Z kolei najważniejszą w mieście świątynią lamaistyczną jest Yonghegong, mieszcząca się w dawnym pałacu cesarskim z XVII wieku. Za bramą Qian Men rozciąga się stara dzielnica, która do dziś zachowała atmosferę dawnych Chin. Znajdują się małe parterowe domki, zakłady rzemieślnicze i sklepiki.

Na zachód od centrum, na obecnych przedmieściach miasta leży Ogród Pielęgnowania Harmonii, czyli Yiheyuan, zwany także jako Pałac Letni. W odróżnieniu od Zakazanego Miasta, w którym władca przebywał zimą, była to letnia rezydencja cesarza.

Jest to jeden z najwspanialszych przykładów chińskiej architektury ogrodowo - parkowej. Cały kompleks zajmuje 290 ha. Wznosi się w nim m.in. pawilon Rozproszonych Chmur, pawilon Życzliwości i Długowieczności, świątynia Morza Mądrości oraz pagody: Porcelanowa i Wiecznego Szczęścia.

Większość budowli i założeń dzisiejszego kompleksu przedstawia stan z przełomu XIX i XX wieku, gdy splądrowany w 1860 r. park został odbudowany przez cesarzową Cixi.


Muzea i galerie

Pałac Muzeów, plac Tian''anmen - składa się z dwóch części: Muzeum Historycznego i Muzeum Rewolucji. Mimo zbyt jaskrawego dydaktyzmu zawiera wiele interesujących eksponatów z historii Chin

Muzeum Lu Xuna - muzeum poświęcone jest życiu jednego z największych pisarzy chińskich, ojcu współczesnej literatury chińskiej, Lu Xunowi, który żył w latach 1881 - 1936. Zespół muzeum obejmuje także dom pisarza

Muzeum Xu Beihonga, Xinjiekou Beidajlie - muzeum prezentuje dzieła Xu Beihonga, jednego z najwybitniejszych współczesnych malarzy chińskich, żyjącego w latach 1895 - 1953

Muzeum Garncarstwa i Porcelany, Pałac Wewnętrznej Harmonii, Zakazane Miasto - zawiera bogatą kolekcję wyrobów garncarskich i porcelany od czasów prehistorycznych po koniec dynastii Qing

Muzeum Przyrodnicze, w pobliżu Świątyni Nieba - prezentuje szkielety prehistorycznych znalezione w Chinach, w tym ogromny szkielet Shantungosaurus giganteus - największy szkielet, jaki kiedykolwiek odkopano


Zakupy

Główną ulicą handlową miasta jest Wanfujin dajie. Warto też odwiedzić Xidan (stacja metra Xidan). Sporo interesujących sklepów znajduje się także przy Dashalan.

Jeżeli jednak wolimy robić zakupy w jednym miejscu dobrze zajść do Domu Towarowego Przyjaźni przy Chang''anjie. Można w nim znaleźć wiele produktów uważanych za dobry nabytek w Chinach. Sprzedawane są tu chińskie medykamenty, czapki futrzane w mongolskim stylu, wszelkiego rodzaju biżuteria, wyroby z nefrytu i porcelana.

Wiele sklepów w mieście specjalizuje się w sprzedaży tradycyjnych chińskich instrumentów. Należą do nich sklepy przy Wanfujin 231, Qianmen 102 a zwłaszcza Nanxinhuajie 37. Chińską ceramikę i porcelanę można nabyć m.in. przy Qianmen 99 i 149. Natomiast antyki można kupić przy Liulichangjie oraz w pobliżu Świątyni Nieba.

Najbardziej znany wśród turystów targ uliczny to Silk Alley. Najlepiej tu przyjść w niedzielę rano. Jednak największe osobliwości, łącznie z meblami z dynastii Qing można nabyć na targu Dirt Market.


Gdzie zjeść

Fangshan, Beihai Park na północnym brzegu wyspy Beihai, Xitheng, tel. 64011879 - restauracja podaje chińskie dania z czasów dynastii Qing. Obsługa nosi ubiory z Zakazanego Miasta, a wnętrze restauracji nosi barwy cesarskie

Carousel Revolving Restaurant, w Xiyuan Hotel, 26 piętro, 1 Sanlihe Lu, Xicheng, tel. 68313388 - restauracja obrotowa (pełny obrót dwie godziny) ze wspaniałym widokiem na miasto. Oferuje dania kuchni malajskiej. Warto spróbować szczególnie ciastko z kraba i pieczonego łososia

Quanjude Kaoyadian, 32 Qianmen Dajie, Chongwen, tel. 65112418 - nazwa restauracji znaczy tyle co pieczona kaczka, lokal jest najbardziej znanym w mieście miejscem w którym można dostać potrawy z kaczki przyrządzane według chińskiej receptury

Aria, w China World Hotel, poziom 2-3, 1 Jianguomenwai Dajie, tel. 65052266 - lokal podaje dania kuchni amerykańskiej, a jego menu wyraźnie nawiązuje do stylu westernowego. Wieczorami odbywają się koncerty jazzowe

Green Tian Shi, 57 Dengshi Xikou Lu, tel.: 65242349 - restauracja podaje chińskie dania wegetariańskie, wnętrze urządzone w stylu New Age


Rozrywka

Pekin oferuje swoim mieszkańcom szczególnie szeroki wachlarz rozrywek od tańców ludowych, przez koncerty, sztuki teatralne po przedstawienia operowe. Podczas wizyty w Pekinie powinno koniecznie się odwiedzić tradycyjną chińską operę, całkiem odmienną od tej, którą znamy z Europy.

Jedną z popularniejszych rozrywek Pekińczyków jest puszczanie latawców. Tradycja ta sięga X wieku. Popołudniami w parkach miejskich można zobaczyć dziesiątki latawców, szczególnie podczas święta yang - dziewiątego dnia dziewiątego miesiąca w chińskim kalendarzu.