Santa Chiara

Capo Vaticano

Najbardziej wysuniętą na zachód część przylądka Tropea, Capo Vaticano, otacza sznur bardzo popularnych plaż, m.in. Grotticelle i Tonicello, wystarczająco dużych, by uniknąć tłoku.

Na południe od Capo Vaticano droga wiedzie do oddalonej o 11 km Nicotery, założonej przez normańskiego wodza Roberta Guiscarda. W Castello Ruffo mieści się małe muzeum archeologiczne, które prezentuje niewielką kolekcję znalezisk i eksponatów etnograficznych. W katedrze warto przyjrzeć się dziełom Antonella Gaginiego, a spacerując po okolicy, rozkoszować się rozległymi widokami na Pianę - drugą co do wielkości równinę w Kalabrii, na której uprawia się oliwki.

Opis

Znacznie uboższa od innych regionów Włoch Kalabria to kwintesencja Mezzogiorno. Od VIII w. p.n.e. tereny te należały do Wielkiej Grecji (Magna Graecia), w III w. p.n.e. zajęli je Rzymianie, a po nich zwierzchnictwo objęło Bizancjum. W XI w. tereny dawnych kolonii greckich podbili Normanowie. Epoka feudalna zakończyła się tutaj dopiero po wypędzeniu Burbonów, w czasie zjednoczenia Włoch, ale relikty dawnego porządku społecznego, takie jak tytułomania czy rozwinięty system patronacki, utrzymują się do dziś.
Większość Kalabrii opanowana jest przez tutejszą mafię ''ndrangheta. Odkąd ''ndrangheta przerzuciła się z porwań i wymuszeń na handel heroiną, a podobno nawet odpadami nuklearnymi na światową skalę, stała się potężniejszą organizacją niż sycylijska cosa nostra.

Turystom Kalabria oferuje piękne krajobrazy i nadmorskie letniska. Choć okolica należy do najmniej żyznych i najuboższych we Włoszech, uroku dodają jej wysokie góry, czyste wybrzeże i wyborne, tanie jedzenie. W Basilicacie w centrum Matery warto zobaczyć sassi - wielopoziomowe domostwa wykute w skale. Na wybrzeże Morza Tyrreńskiego turystów przyciągają takie miejscowości, jak Maratea, Tropea i Scilla. Na mniej ciekawym wybrzeżu Morza Jońskiego ostały się ruiny starożytnych budowli z czasów Wielkiej Grecji.