Opis
Sousse (Súsah, fr. Sousse) to miasto na wskroś tunezyjskie, ale bogate również w elementy europejskich kultur. W ciągu dnia życie koncentruje się na plaży
Boujaffar, rojącej się od Tunezyjczyków i Europejczyków spragnionych słońca i wody. Ulice ville nouvelle są szczelnie zabudowane hotelami i restauracjami. Im dalej od morza, tym wolniejszym rytmem toczy się życie. Przekraczając granicę
medyny, ma się poczucie wejścia w zupełnie odmienny, o wiele spokojniejszy świat. Wczesnym wieczorem rzesze studentów i mieszkańców okupują nadmorską promenadę. Grzechem byłoby do nich nie dołączyć.
Mury obronne wzmocnione rzędem solidnych kwadratowych wieżyczek wyglądają imponująco. Ciągną się przez ponad 2 km, a ich wysokość dochodzi do 8 m. Zbudowali je
Aghlabidzi w 859 r., w miejscu oryginalnych murów obronnych z czasów Bizantyńczyków. W medynie są 24 meczety (12 dla kobiet i 12 dla mężczyzn).
Wielki Meczet jest typowym przykładem surowej architektury z czasów dynastii Aghlabidów. Wieżyczki armatnie i mury z blankami nadają meczetowi wygląd fortecy - skojarzenia są słuszne, gdyż Mudam zaadaptował starą kazbę. Tłumaczy to również niecodzienną lokalizację budowli - główny meczet zazwyczaj lokowano w centrum medyny. Wyjątkowość świątyni polega też na
braku minaretu - aby zwołać wiernych na modły korzystano z wieży pobliskiego ribatu. W XVII w. meczet poddano modyfikacji, a niedawno odrestaurowano.
Muzeum Archeologiczne utworzono w pomieszczeniach wokół dwóch głównych dziedzińców kazby. Zgromadzono tu najlepszą w kraju - po Muzeum Bardo w Tunisie - kolekcję mozaik. Ozdobą zbiorów jest Triumf Bachusa, przedstawiający rzymskiego boga wina powożącego rydwanem na czele parady satyrów oraz liczne sceny połowu ryb. W innych salach umieszczono przedmioty wydobyte z punickiego grobu odkrytego pod muzeum. Pracuje tu na stałe artysta, prezentujący sztukę układania mozaiki, wymagającą niezwykłej cierpliwości i dokładności.
Korytarze
katakumb z 15 tys. grobów chrześcijan z IV i V w. rozciągają się na długości 5,5 km. Niestety, dla zwiedzających udostępniono jedynie mały odcinek (100 m) katakumb Dobrego Pasterza, które nazwę zawdzięczają odkrytemu w środku napisowi bon pasteur (dobry pasterz). Większość grobów zamurowano, a tylko kilka z nich ma szklaną pokrywę, przez którą można dostrzec ludzkie kości.
