Résidence Maeva Les Terrasses du Parc

Więcej o hotelu

Daj nam jeszcze chwilę,
sprawdzamy dostępność i cenę.

Résidence Maeva Les Terrasses du Parc Ocena: 2/5

Szczegóły wycieczki

Niestety ten hotel nie ma opisu.

Informacje o hotelu

Odległość od plaży Plaża 850 m
Odległość od centrum miasta Centrum miasta 400 m
Odległość od lotniska Lotnisko 17 km

Basen zewnętrzny Basen zewnętrzny tak
Leżaki i parasole przy basenie, Leżaki i parasole na plaży Leżaki i parasole przy basenie tak
TV TV tak
Lódowka Lódowka tak
Surfing Surfing tak
Zjeżdżalnie Zjeżdżalnie tak
Spokojna okolica Spokojna okolica tak
Zwierzęta dozwolone Zwierzęta dozwolone tak
Siatkówka Siatkówka tak

Wybierz termin

Położenie hotelu

Pokaż mapę

Mapa nie musi przedstawiać położenia wszystkich hoteli. Pozycja zaznaczona na mapie ma charakter orientacyjny. Zgłoś

Opis

Langwedocja (Languedoc) wzięła nazwę od langue ďoc - języka okcytańskiego, blisko spokrewnionego z dzisiejszym katalońskim, wyraźnie odmiennego od langue ďoïl, używanego na północy, z którego wywodzi się francuski (słowa oc i oïl znaczyły "tak"). Historycznym centrum Langwedocji była położona na południowym zachodzie Tuluza, która w latach 80-tych w wyniku nowego podziału administracyjnego Francji znalazła się poza tym regionem.

Ciekawostki z Langwedocji
Pierwsze ślady osadnictwa na obszarze Langwedocji pochodzą sprzed 450 tys. lat. Zanim zapanowały rządy Franków (w VIII w.), mieszkali tu Fenicjanie, Grecy, Rzymianie, Wizygoci i Maurowie. Frankowie najczęściej pozostawiali gospodarowanie regionem w rękach lokalnych władców, co przyczyniło się do rozkwitu Occitanii (dzisiejszej Langwedocji), szczególnie w XII w. Wtedy językiem occitan, należącym do grupy dialektów langwedockich, posługiwali się trubadurzy oraz ludzie z wyższych sfer w południowej Francji.
Krucjata przeciw albigensom w 1208 r. mająca na celu wytępienie herezji katarów, doprowadziła do wchłonięcia Langwedocji przez królestwo Francji.
Na mocy traktatu w Villers-Cotterêts w 1539 r. językiem oficjalnym ustanowiono langue ďoïl. Od tego czasu lokalny dialekt occitan zaczął wychodzić z użycia - dopiero wiersze XIX-wiecznego poety Frédérica Mistrala odkryły ten język na nowo. Dziś odrodzony occitan nazywany jest dialektem prowansalskim (provençal).