Aquarius

Dubrownik

Prawdziwą Perłą Dalmacji i jednocześnie najchętniej odwiedzanym miastem w Chorwacji przez turystów jest Dubrownik, jedno z najbardziej nasłonecznionych miast południowej Europy. W czym tkwi sekret tak dużej popularności tego miasta? Jakie zabytki można tam zobaczyć?

Położenie miasta
Dubrownik znajduje się na południowych krańcach Chorwacji, w regionie Dalmacji. To miasto nadmorskie, położone nad Morzem Adriatyckim, siedziba władz żupani dubrownicko-neretwiańskiej. To wielki ośrodek turystyczny, port handlowy i pasażerski, choć jeszcze sto lat temu odgrywał rolę największego ośrodka handlu w tej części Europy. Zachwyca krajobrazami, zabytkową zabudową oraz niepowtarzalną atmosferą, jaka tu panuje.

Historia miasta
Najstarszą częścią Dubrownika jest oczywiście Stare Miasto - Stari Grad, obecnie o największych walorach turystycznych. Dzisiejsza nadmorska część tej dzielnicy początkowo stanowiła wysepkę Lausa, z małą osadą i kościołem. Od lądu była ona oddzielona bagnistym przesmykiem. Na wyspie osiedlili się w XVII wieku uchodźcy z Epidaurum i oni zbudowali tu osadę Ragusium. Zajmowała ona północno-zachodnią część dzisiejszej południowej części Starego Miasta w kształcie podkowy. Miasto rozrastało się, przez co konieczne było połączenie wyspy ze stałym lądem.

W X wieku Epidaurum zajmowało całą wyspę. Z kolei nieopodal na lądzie, naprzeciwko wysepki Lausa, Słowianie założyli osadę Dubrownik, w której żyli w harmonii z sąsiadami. Dzięki temu w XII wieku oba miasta się połączyły, co miało swoją symbolikę w zasypaniu przesmyku. Na jego miejscu powstała główna arteria miejska - Stradun. Tak powstało piękne miasto Dubrownik, które powiększono w I połowie XIV wieku o okolice znajdujące się w okolicy dzisiejszego klasztoru dominikanów.

W średniowieczu Dubrownik był ważnym, dużym miastem otoczonym solidnymi murami obronnymi. Dbano o ich poszerzanie i podnoszenie, przez co wkrótce wybudowano potężną twierdzę. Dubrownik po czasach podlegania Bizancjum, związał się z Wenecją. W 867 roku przeżył oblężenie arabskie, a w 925 roku stał się siedzibą biskupa, a od 1022 roku - arcybiskupa. W 1204 roku miasto było posiadłością Republiki Weneckiej, ale zerwano współpracę, a w 1358 roku Dubrownik oddał się pod zwierzchnictwo Królestwa Węgier. Po ich upadku w 1526 roku zwierzchnictwo objęło tutaj imperium osmańskie. Stopniowo Dubrownik usamodzielniał się, aż powstała Republika Dubrownicka, rządzona przez arystokrację - patrycjat.

Rozkwit Dubrownika związany jest z handlem - najpierw w skali Półwyspu Bałkańskiego, a później we wschodniej części Morza Śródziemnego. Rozkwit trwał od XIII do XVI wieku. Gospodarczy upadek miasta zbiegł się z trzęsieniem ziemi z 1667 roku. Same budowle odbudowano, ale handel już nigdy nie miał tu tutaj takiego znaczenia. W 1806 roku Republika została zajęta przez oddziały napoleońskie. Miasto zostało przyłączone do Królestwa Włoch, a później do Prowincji Iliryjskich. Po upadku Napoleona przyłączono go do Królestwa Dalmacji, a to z kolei włączono do Cesarstwa Austrii. Wówczas miasto podupadło, a ponowny jego rozwój zaczął się po zjednoczeniu Dalmacji i Bośni w Królestwie Jugosławii w 1918 roku.

Podczas II wojny światowej miasto zbombardowano. Wkrótce Dubrownik, po upadku Jugosławii, wszedł w skład Niezależnego Państwa Chorwackiego.

Zabytki i atrakcje Dubrownika
Właściwie całe Stare Miasto w Dubrowniku, jako zespół miejski, jest wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Stanowi ono unikalny w skali europejskiej, w całości zachowany układ urbanistyczny średniowiecznego miasta. Turyści mają szansę zobaczyć system umocnień obronnych, a z murów można podziwiać piękną panoramę Morza Adriatyckiego.

Na system fortyfikacji miejskiej składają się świetnie zachowane baszty w murach miejskich, bramy i umocnienia - fort Lovirjenac i Revelin poza murami. Wewnątrz średniowiecznego miasta znajduje się w zasadzie najwięcej zabytków Dubrownika. Wśród nich trzeba wymienić pałac Rektorów z XV wieku, pałac Sponza wybudowany w XVI-XV wieku, klasztory franciszkanów, klarysek i dominikanów z XIV wieku w stylu gotyckim, główną ulicę Stradun, odwach z wieżą zegarową datowany na 1480 rok, czy najstarszą aptekę w Europie z 1317 roku. W obrębie murów mieści się renesansowy kościół św. Zbawiciela z 1520 roku, barokowy kościół św. Błażeja, kościół Jezuitów, katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Kolumna Rolanda czy Wielka i Mała Studnia Onofria.

Warto przyjechać do Dubrownika na Letni Festiwal, który trwa od połowy lipca do połowy sierpnia. Odbywa się tu wtedy na scenach w całym mieście ponad sto różnych przedstawień. Gdy zmęczymy się zwiedzaniem można odpocząć na leżących w pobliżu Starego Miasta plażach nad Adriatykiem.

Opis

Obszary te odznaczają się swoją rozmaitością, której dominuje jednak dzika przyroda. W południowej Dalmacji spotkać się można z bardzo zróżnicowanym krajobrazem. Jeżeli chodzi o piękna przyrody, na pewno warto zobaczyć deltę rzeki Neretwy, gdzie występują również bardzo urodzajne gleby, dzięki czemu stanowią fundament tutejszego rolnictwa. Wielki procent obszarów delty tworzony jest przez bagna z mnóstwem małych rzeczek i jeziorek, po których można się przejechać na typowych łódeczkach, znanych jako trupe. Po II wojnie światowej starano się pomyślnie, żeby odwodnić i użyźnić te tereny. Tutejsze rolnictwo koncentruje się przede wszystkim na hodowaniu owoców, głównie mandarynek i winorośli.

Na południe od wcześniej omawianych obszarów znajduje się obszar krasowy, ciągnący się od delty po miejscowość Djonta-Doli. Bardzo wyraźnym centrem, skupiającym większość życia kulturalnego i turystycznego jest właśnie miasto Dubrownik i jego okolice, wraz z półwyspem Peljesac. Na południowym wschodzie można z kolei spotkać się ze stosunkowo nietypowym fenomenem naturalnym w postaci Ścian Konawelskich. Chodzi o pogórze skalne ciągnące się w długości około 20 km wzdłuż wybrzeża morskiego i tworzące tym samym unikalne widowisko, podczas którego człowieku wydaje się, że jest mały jak mrówka.