Rodzaje pizzy we Włoszech - jaki jest Twój ulubiony?
Jak mówi stare polskie przysłowie – Włochy to zawsze dobry pomysł! O każdej porze roku można tam coś zobaczyć, zwiedzić, a przede wszystkim – zjeść. O włoskiej pizzy można by pisać poematy, ale my dziś podejdziemy do tematu racjonalnie. Przedstawiamy rodzaje pizzy, bowiem czasem można się w tym pogubić. Oto nasz miniprzewodnik dla wszystkich smakoszy!
Skąd wzięła się pizza we Włoszech?
Być może nowością będzie dla Ciebie informacja, że pizza ma swoje początki… w starożytnej Grecji. Tam raczono się plackiem o nazwie plakous, który był posmarowany oliwą, a na to kładziono ser i zioła. Ów placek trafił z Grecji do starożytnego Rzymu, gdzie zaczął być nazywany focaccią (dziś już wiemy, że to osobne danie). Pizzę w formie, jaką znasz dziś, zaczęto przygotowywać w XVIII w., kiedy to we włoskiej kuchni zagościły pomidory. Mówi się, że pizza była tanim i prostym daniem przeznaczonym dla najbiedniejszych, ale tak naprawdę wszyscy ją pokochali – i Neapol, który jest uważany za kolebkę włoskiej pizzy, i królowa Margharita, na cześć której nazwano popularną pizzę z samym serem, i Amerykanie, którzy dziś mają swój odrębny rodzaj pizzy. Pizza jest uwielbiana na całym świecie niezależnie od wieku czy statusu – poznaj jej rodzaje!
Najpopularniejsze rodzaje pizzy
Generalnie rodzaj pizzy często zależy od regionu, z którego pochodzi i to często widać w jej nazwie. Oto najpopularniejsze przykłady!
Pizza neapolitańska (napoletana)
Pizza neapolitańska, czyli oryginalna pizza z Neapolu, to prawdziwy majstersztyk. Robi się ją na cienkim cieście (maksymalnie 3mm) z mąki typu 00, które wcześniej leżakowało od 24 do nawet 48h. Należy je formować ręcznie, bez pomocy wałka czy innych przyrządów. Pizza napoletana piecze się w piecu w temperaturze nieprzekraczającej 450°C przez około minutę do półtorej. Jej brzegi są puszyste i lekko spalone, a środek – mokry, wilgotny, pełen sosu pomidorowego z pomidorów San Marzano i mozzarelli di Bufala. Ze względu na jej cienkość i wilgotność, nie powinno faszerować się jej dużą liczbą składników. Często podawana w całości, niepokrojona.
Pizza rzymska (romana)
Jak nazwa wskazuje, pochodzi z Rzymu i nie przypomina zbytnio swojej poprzedniczki. Pizza romana jest chrupiąca, jej brzegi nie są tak puszyste – a to za sprawą mąki W180 lub W290 i wypiekania w temperaturze 350°C przez 3 minuty! Na górze może znaleźć się wiele różnych składników, które będą w stanie się bez problemu utrzymać. Najpopularniejsza wersja pizzy rzymskiej to capricciosa, czyli z szynką, oliwkami i pieczarkami. Bazę zaś stanowi klasyczna mozzarella w wiórkach i pomidory pelati. Pizza rzymska jest podawana już pokrojona, a co więcej – może być też sprzedawana wyłącznie w kawałkach (al tagio, o którym piszemy niżej).
Pizza sycylijska (siciliana)
Kolejna odmiana pizzy, tym razem pochodząca z Sycylii. Pizza siciliana, podobnie jak romana, jest dość chrupiąca i wyrośnięta, ale wyrabiana nieco inaczej. Ciasto leżakuje jedynie przez 2 godziny, po czym -po ułożeniu w placek – ląduje w piecu nastawionym na 300°C na 4 minuty. Na wierzchu lądują często lokalne, aromatyczne składniki, np. ser pecorino, anchois czy kapary. Co ciekawe, podaje się ją najczęściej w postaci nie trójkątnych, a prostokątnych kawałków, aby ułatwić krojenie!
Pizza al tagio
Kolejny rodzaj pizzy wymyślonej w Rzymie, o którym już nieco wyżej wspomnieliśmy. Pizza al tagio, czyli dosłownie „na kawałki”, to popularny sposób na lunch w stolicy zarówno wśród turystów, jak i lokalsów. Charakteryzuje się grubym, puszystym, chrupiącym ciastem, które jest pieczone na blasze w formie prostokąta. Może być podawana z najróżniejszymi składnikami (ważne, aby były świeże) i dużą ilością oliwy. Jest szybko wypiekana i podawana, bowiem smakowite kawałki już czekają pokrojone na zakup.
Pizza piadina
Pizza piadina pochodzi z regionu Emilia-Romania w północnych Włoszech, a swoją formą bardziej przypomina nafaszerowany naleśnik lub tacos aniżeli tradycyjny, włoski placek. Ciasto powstaje z mąki, wody, smalcu lub oliwy z pierwszego tłoczenia. Ważne, by wyrabiać je szybko, a następnie odłożyć do lodówki na aż 3 dni! Bazą nadzienia piadiny jest oczywiście sos pomidorowy, na który kładzie się mozzarellę, salami, prosciutto crudo lub mortadellę. Całość wypieka się na patelni lub grillu.
Panuozzo
Panuozzo pochodzi z miejscowości Gragnano, a swoim wyglądem również daleko mu do typowej pizzy. To duża kanapka powstała z przerośniętego, długo leżakującego ciasta na pizzę. Owe ciasto trafia potem do klasycznego pieca do pizzy, a następnie, zaraz przed podaniem, całą kanapkę już ze składnikami znowu umieszcza się w piecu. Dzięki temu panuozzo jest idealnie ciepłe i chrupiące. Kanapka najczęściej podawana jest z boczkiem i mozzarellą, ale można też znaleźć wersje wegetariańskie.
Calzone
Calzone również jest wymysłem neapolitańczyków. Tak zwana „schowana pizza” przypomina kształtem pieroga, ponieważ jej składniki znajdują się w środku, zawinięte w ciasto. Reszta jest już klasyczna – najczęściej wybierane dodatki to sos pomidorowy, mozzarella, szynka, oliwki czy pieczarki. Zaletą calzone jest fakt, że można go dowolnie personalizować pod konkretne gusta smakowe. Ze względu na formę, calzone je się sztućcami.
Czym się różni włoska pizza od polskiej?
Pizza włoska od polskiej różni się przede wszystkim grubością ciasta i zastosowanymi składnikami. Można więc rzec, że to dwa odmienne placki (podobnie jak w przypadku włoskiego i amerykańskiego). Pizza po polsku często cechuje się grubszym, tłustszym ciastem i większą liczbą składników, wśród których można znaleźć np. kiełbasę, jajko i cebulę. Popularny też jest kurczak, bekon i kukurydza, jak w przypadku pizzy amerykańskiej. To, co Polacy uwielbiają dodawać do pizzy, a mogliby tym bardzo oburzyć Włochów, jest sos. Kto z nas nigdy nie zjadł pizzy z sosem czosnkowym czy ketchupem?
Jak jeść włoską pizzę?
To pytanie pojawia się za każdym razem, gdy poruszany jest jakkolwiek temat pizzy i również pojawia się tyle odpowiedzi, ile osób w niego zaangażowanych. Czy lepiej jeść pizzę nożem i widelcem, czy rękami? Oczywiście wiele zależy też od jej formy, natomiast generalnie Włosi preferują jeść pizzę rękami, jeśli jest już podana w kawałkach. Jeśli nie (co jest charakterystyczne dla pizzy neapolitańskiej), należy najpierw pokroić ją na kawałki za pomocą sztućców, a następnie przejść do konsumpcji rękoma. Podobno w restauracji chętniej jemy sztućcami niezależnie od sposobu podania, a w domu – rękami. Każdy sposób jedzenia pizzy jest dobry – ważne, żeby cieszyła nasze podniebienia!
Marzy Ci się prawdziwa pizza i słoneczne Włochy? Wakacje w formie krótkiego city-breaku zimą będą świetnym pomysłem na oderwanie się od rzeczywistości i skosztowanie lokalnych smaków!
Podsumowanie
- Pizza ma swoje korzenie w starożytnej Grecji i Rzymie, a współczesna forma powstała w XVIII wieku we Włoszech.
- Istnieje wiele regionalnych rodzajów pizzy, w tym pizza neapolitańska, rzymska, sycylijska, al tagio, piadina, panuozzo i calzone.
- Pizza neapolitańska charakteryzuje się cienkim ciastem i wilgotnym wnętrzem, podczas gdy pizza rzymska jest bardziej chrupiąca i grubsza.
- Włoska pizza różni się od polskiej głównie grubością ciasta oraz składnikami, z mniejszą ilością tłustych dodatków w porównaniu do polskich wersji.
- W Italii preferuje się spożywanie pizzy rękami, chyba że jest podana w całości, wtedy można używać sztućców.
Czy podobał Ci się ten artykuł?
Możesz ten artykuł udostępnić znajomym.
