Langwedocja - Przewodnik

<strong>Langwedocja</strong> (Languedoc) wzięła nazwę od langue ďoc - języka okcytańskiego, blisko spokrewnionego z dzisiejszym katalońskim, wyraźnie odmiennego od langue ďoil, używanego na północy, z którego wywodzi się francuski (słowa oc i oil znaczyły "tak"). Historycznym centrum Langwedocji była położona na południowym zachodzie <strong>Tuluza</strong>, która w latach 80-tych w wyniku nowego podziału administracyjnego Francji znalazła się poza tym regionem.

Pogoda w Langwedocji

Dzisiaj, 29.3 17°C
Langwedocja (Languedoc) wzięła nazwę od langue ďoc - języka okcytańskiego, blisko spokrewnionego z dzisiejszym katalońskim, wyraźnie odmiennego od langue ďoil, używanego na północy, z którego wywodzi się francuski (słowa oc i oil znaczyły "tak"). Historycznym centrum Langwedocji była położona na południowym zachodzie Tuluza, która w latach 80-tych w wyniku nowego podziału administracyjnego Francji znalazła się poza tym regionem. Ciekawostki z Langwedocji
Pierwsze ślady osadnictwa na obszarze Langwedocji pochodzą sprzed 450 tys. lat. Zanim zapanowały rządy Franków (w VIII w.), mieszkali tu Fenicjanie, Grecy, Rzymianie, Wizygoci i Maurowie. Frankowie najczęściej pozostawiali gospodarowanie regionem w rękach lokalnych władców, co przyczyniło się do rozkwitu Occitanii (dzisiejszej Langwedocji), szczególnie w XII w. Wtedy językiem occitan, należącym do grupy dialektów langwedockich, posługiwali się trubadurzy oraz ludzie z wyższych sfer w południowej Francji.
Krucjata przeciw albigensom w 1208 r. mająca na celu wytępienie herezji katarów, doprowadziła do wchłonięcia Langwedocji przez królestwo Francji.
Na mocy traktatu w Villers-Cotterets w 1539 r. językiem oficjalnym ustanowiono langue ďoil. Od tego czasu lokalny dialekt occitan zaczął wychodzić z użycia - dopiero wiersze XIX-wiecznego poety Frédérica Mistrala odkryły ten język na nowo. Dziś odrodzony occitan nazywany jest dialektem prowansalskim (provençal).


Zobacz również:

Francja na skróty

ZGŁOŚ UWAGI DO STRONY