Kultura Szwecji
Szwecja niezmiennie wywołuje te same skojarzenia: ośnieżone szczyty, <strong>renifery</strong> przemierzające lasy o ciemnozielonej barwie, a także całodobowe światła <strong>białych nocy</strong>, nie mówiąc już o stopie życiowej, jednej z najwyższych w świecie.
Szwecja niezmiennie wywołuje te same skojarzenia: ośnieżone szczyty, renifery przemierzające lasy o ciemnozielonej barwie, a także całodobowe światła białych nocy, nie mówiąc już o stopie życiowej, jednej z najwyższych w świecie.
Mówiąc o wkładzie Szwecji do kultury europejskiej i światowej należy chyba zacząć od dziedziny, w której Szwedzi odnosili w ciągu kilku ostatnich dziesięcioleci najbardziej znaczące sukcesy. Winston Churchill powiedział kiedyś, że Greta Gabro to: “najbardziej interesująca kobieta wszechczasów".
Świat miał również na ustach takie nazwiska szwedzkich aktorek jak: Ingrid Bergman, Anita Ekberg, Bibi Anderson, Britt Ekland czy Elke Sommers.
Wielkie zainteresowanie na całym świecie wzbudziły filmy reżyserowane przez Ingmara Bergmana, który umiejętnie przenosząc na taśmę filmową problemy natury filozoficznej sprawił, że szybko jego filmowe arcydzieła zaczęto utożsamiać z twórczością szwedzką.
Obok Bergmana, międzynarodowa sławę i popularność zdobył jego ulubiony aktor, Max von Sydow, a inny reprezentant szwedzkiej kinematografii, Sven Nykvist, jest autorem zdjęć do kilku filmów amerykańskiego reżysera, Woody Allena.
Na sukcesy odnoszone przez artystów szwedzkich duży wpływ ma określona polityka kulturalna państwa, które od lat zapewnia rozmaite stypendia i dożywotnie renty. Twórcy mogą całkowicie i bez obaw o stronę materialną życia oddawać się swojemu powołaniu.
Ciekawostką może być fakt, że w Szwecji, podobnie zresztą jak w pozostałych krajach skandynawskich, pisarz, którego książka została wydana i znajduje się w sieci bibliotek publicznych, od każdego jej wypożyczenia pobiera niewielką sumę.
Szczególną uwagę poświęca się w Szwecji wychowaniu dzieci. Tu postacią pierwszoplanową jest pisarka Astrid Lindgren której książki zostały przetłumaczone na 17 języków. W Vimmerby, gdzie urodziła się ta słynna pisarka, powstało miniaturowe miasteczko, w którym mieszkają znane dzieciom postacie z jej książek.
Oprócz uroczyście obchodzonych, tak jak we wszystkich innych krajach Europy świąt katolickich, czyli Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy, specyficznymi świętami miejscowymi są tzw. Valpurga - święto wiosny fetowane 30 kwietnia, choć w wielu regionach kraju leży jeszcze śnieg.
Tego dnia, począwszy od 1928 roku organizowany jest konkurs piękności nazywany wyborem najpiękniejszej Łucji Sztokholmu. Palące się na głowie Łucji świece są symbolem światła, zwyciężającego złe siły nocy i zimy. Kolejnym szwedzkim zwyczajem są obchody dnia św. Jana, organizowane zawsze w najbliższa sobotę, poprzedzającą dzień 24 czerwca.
Ważnym elementem każdego święta jest oczywiście jedzenie. Zresztą przeciętny Szwed bardzo lubi zjeść i wypić w wesołym towarzystwie. Wielką uwagę poświęca się w Szwecji sprawom kulinarnym, a kuchnia szwedzka jest najbogatsza i najbardziej urozmaicona wśród kuchni krajów skandynawskich. Charakterystyczną cechą dań kuchni szwedzkiej jest połączenie smaku słodkiego ze słonym.
Klasyczną już, rozpowszechnioną w wielu krajach europejskich formą posiłku jest tzw. smorgasbord, czyli szwedzki bufet. W porze obiadowej Szwedzi jedzą w pośpiechu - przeważnie w restauracji położonej blisko miejsca pracy lub po prostu w stołówce zakładowej. Głównym posiłkiem dnia jest kolacja w gronie rodziny po godz. 18.00.
Podczas zimowego przesilenia (22 XII) na południu Szwecji dzień trwa zaledwie 6 godzin, a na północy poza kołem podbiegunowym panuje 24-godzinna noc polarna. W arktycznej części kraju zimą w ogóle nie gasi się lamp ulicznych, a śniegowe pługi, lodołamacze i urządzenia odmrażające działają całą dobę.
Każdego roku Szwedzi rzucają ciemnością wyzwanie, obchodząc Zimowe Święto Światła. Stawiano w oknach płonące świece, a na miejskich placach połyskują w mroku choinki.
Świat miał również na ustach takie nazwiska szwedzkich aktorek jak: Ingrid Bergman, Anita Ekberg, Bibi Anderson, Britt Ekland czy Elke Sommers.
Wielkie zainteresowanie na całym świecie wzbudziły filmy reżyserowane przez Ingmara Bergmana, który umiejętnie przenosząc na taśmę filmową problemy natury filozoficznej sprawił, że szybko jego filmowe arcydzieła zaczęto utożsamiać z twórczością szwedzką.
Obok Bergmana, międzynarodowa sławę i popularność zdobył jego ulubiony aktor, Max von Sydow, a inny reprezentant szwedzkiej kinematografii, Sven Nykvist, jest autorem zdjęć do kilku filmów amerykańskiego reżysera, Woody Allena.
Na sukcesy odnoszone przez artystów szwedzkich duży wpływ ma określona polityka kulturalna państwa, które od lat zapewnia rozmaite stypendia i dożywotnie renty. Twórcy mogą całkowicie i bez obaw o stronę materialną życia oddawać się swojemu powołaniu.
Ciekawostką może być fakt, że w Szwecji, podobnie zresztą jak w pozostałych krajach skandynawskich, pisarz, którego książka została wydana i znajduje się w sieci bibliotek publicznych, od każdego jej wypożyczenia pobiera niewielką sumę.
Oprócz uroczyście obchodzonych, tak jak we wszystkich innych krajach Europy świąt katolickich, czyli Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy, specyficznymi świętami miejscowymi są tzw. Valpurga - święto wiosny fetowane 30 kwietnia, choć w wielu regionach kraju leży jeszcze śnieg.
Tego dnia, począwszy od 1928 roku organizowany jest konkurs piękności nazywany wyborem najpiękniejszej Łucji Sztokholmu. Palące się na głowie Łucji świece są symbolem światła, zwyciężającego złe siły nocy i zimy. Kolejnym szwedzkim zwyczajem są obchody dnia św. Jana, organizowane zawsze w najbliższa sobotę, poprzedzającą dzień 24 czerwca.
Ważnym elementem każdego święta jest oczywiście jedzenie. Zresztą przeciętny Szwed bardzo lubi zjeść i wypić w wesołym towarzystwie. Wielką uwagę poświęca się w Szwecji sprawom kulinarnym, a kuchnia szwedzka jest najbogatsza i najbardziej urozmaicona wśród kuchni krajów skandynawskich. Charakterystyczną cechą dań kuchni szwedzkiej jest połączenie smaku słodkiego ze słonym.
Klasyczną już, rozpowszechnioną w wielu krajach europejskich formą posiłku jest tzw. smorgasbord, czyli szwedzki bufet. W porze obiadowej Szwedzi jedzą w pośpiechu - przeważnie w restauracji położonej blisko miejsca pracy lub po prostu w stołówce zakładowej. Głównym posiłkiem dnia jest kolacja w gronie rodziny po godz. 18.00.
Podczas zimowego przesilenia (22 XII) na południu Szwecji dzień trwa zaledwie 6 godzin, a na północy poza kołem podbiegunowym panuje 24-godzinna noc polarna. W arktycznej części kraju zimą w ogóle nie gasi się lamp ulicznych, a śniegowe pługi, lodołamacze i urządzenia odmrażające działają całą dobę.
Każdego roku Szwedzi rzucają ciemnością wyzwanie, obchodząc Zimowe Święto Światła. Stawiano w oknach płonące świece, a na miejskich placach połyskują w mroku choinki.
Szwecja na skróty
Przewodnik - Galeria
1/26