Geografia Szwecji
Szwecja jest krajem <strong>nizinno-wyżynnym</strong>. Średnia wysokość wynosi 276 m n.p.m. a obszary powyżej 1000 m n.p.m. zajmują 2,6%.
Szwecja jest krajem nizinno-wyżynnym. Średnia wysokość wynosi 276 m n.p.m. a obszary powyżej 1000 m n.p.m. zajmują 2,6%.
Na północnym-zachodzie, wzdłuż granicy z Norwegią ciągną się Góry Skandynawskie z najwyższym szczytem kraju - Kebnekaise (2111 m n.p.m.). Góry te charakteryzują się rozległymi, silnie spłaszczonymi wierzchowinami, z licznymi niewielkimi lodowcami.
Od wschodu przylega do nich Wyżyna Północnoszwedzka (Norrlandzka), przechodząca ku południowi w Obniżenie Środkowoszwedzkie i dalej w Wyżynkę Południowoszwedzką oraz Półwysep Skania. Wyżynę Południowoszwedzką otaczają nadbrzeżne niziny: Halland i Kalmarska. Południowy wschód zajmuje Nizina Zachodniobotnicka, a północny wschód Wyżyna Lapońska.
Szwecja ma klimat umiarkowany, a dzięki wpływom Prądu Północnoatlantyckiego o wiele łagodniejszy, niżby to wyniknął z szerokości geograficznej. Na północy kraju klimat ma charakter kontynentalny z surową zimą i krótkim chłodnym latem. W środkowej i południowej Szwecji przeważają masy powietrza morskiego.
Znaczna rozciągłość południkowa powoduje duże kontrasty termiczne między północą, a południem. Średnia temperatura stycznia wynosi +1st.C na południu do - 14st.C na północy, lipca odpowiednio +16 do +10 st.C.
Charakterystyczną cechą klimatu szwedzkiego są częste deszcze, które sprawiają, że jednym z najczęstszych tematów do rozmowy jest kwestia pogody. Roczna suma opadów wynosi od 400 mm w kotlinach śródgórskich, 600-700 mm na południu kraju, do 1500 mm w górach.
Znaczna część opadów spada w postaci śniegu, którego pokrywa utrzymuje się na południu od kilku dni do 2-3 miesięcy, a na północy zalega nawet do 8 miesięcy.
Szwecja jest wyjątkowo zasobna w wody lądowe, zajmuje pod tym względem trzecie miejsce w Europie w przeliczeniu na 1 mieszkańca. Istnieje tu gęsta sieć rzeczna. Rzeki, choć krótkie są obfite w wodę, bystre, pełne progów, wodospadów i wirów.
Najdłuższe rzeki to Klar (520 m) i Dalälren płynące w centrum kraju. Najpiękniejsze rzeki płyną jednak przez Norrland, biorąc początek z górskich jezior.
Jezior w Szwecji jest około 100 tys. i zajmują ponad 8,5% powierzchni kraju. Największe jeziora to: Wener (5545 km2), Wetter, Melar, Hjälmaren. Najgłębsze natomiast jest jezioro Hornaren - 221 m.
Szwedzi utrzymują, że wody z ich rzek i jezior są tak czyste, że można je pić bez jakichkolwiek obaw. Choć jest to może stwierdzenie nieco przesadzone, prawdą pozostaje fakt, że przynajmniej na obszarze Laponii środowisko naturalne pozostało nieskażone. Działalność człowieka w tej części kraju ogranicza się do niezbędnego minimum.
W Szwecji istnieją surowe ustawy nakazujące ochronę przyrody. Obowiązuje tu zresztą stare prawo, które gwarantuje swobodę poruszania się praktycznie wszędzie. W każdym niemal miejscu można rozbić namiot, biwakować, poruszać się po rezerwatach, a nawet po terenach prywatnych pod warunkiem, że nie wyrządzi się żadnych szkód.
W kraju znajduje się ponad 190 obszarów chroniących środowisko naturalne, w tym 23 parki narodowe o łącznej powierzchni ponad 6330 km2.
Ze względu na położenie - południowa Szwecja , to w zasadzie Europa Środkowa, północ to tereny położone już za podbiegunowym kołem północnym - roślinność Szwecji charakteryzuje się dużą różnorodnością - od torfowiskowej do lasów liściastych.
Jeśli chodzi o szwedzką faunę, trzeba stwierdzić, że udało się tu sporo osiągnąć dzięki rozumnemu współżyciu człowieka z naturalnym otoczeniem. W dzisiejszej Szwecji żyje bowiem niemała ilość niedźwiedzi, rysi, lisów i saren.
Na dalekiej północy hodowane są renifery (nie występują już w stanie dzikim). Szwecja jest jednak przede wszystkim rajem dla ornitologów, gdzie spotykane są liczne rzadkie gatunki ptaków.
Szwecja ma klimat umiarkowany, a dzięki wpływom Prądu Północnoatlantyckiego o wiele łagodniejszy, niżby to wyniknął z szerokości geograficznej. Na północy kraju klimat ma charakter kontynentalny z surową zimą i krótkim chłodnym latem. W środkowej i południowej Szwecji przeważają masy powietrza morskiego.
Znaczna rozciągłość południkowa powoduje duże kontrasty termiczne między północą, a południem. Średnia temperatura stycznia wynosi +1st.C na południu do - 14st.C na północy, lipca odpowiednio +16 do +10 st.C.
Charakterystyczną cechą klimatu szwedzkiego są częste deszcze, które sprawiają, że jednym z najczęstszych tematów do rozmowy jest kwestia pogody. Roczna suma opadów wynosi od 400 mm w kotlinach śródgórskich, 600-700 mm na południu kraju, do 1500 mm w górach.
Znaczna część opadów spada w postaci śniegu, którego pokrywa utrzymuje się na południu od kilku dni do 2-3 miesięcy, a na północy zalega nawet do 8 miesięcy.
Najdłuższe rzeki to Klar (520 m) i Dalälren płynące w centrum kraju. Najpiękniejsze rzeki płyną jednak przez Norrland, biorąc początek z górskich jezior.
Jezior w Szwecji jest około 100 tys. i zajmują ponad 8,5% powierzchni kraju. Największe jeziora to: Wener (5545 km2), Wetter, Melar, Hjälmaren. Najgłębsze natomiast jest jezioro Hornaren - 221 m.
Szwedzi utrzymują, że wody z ich rzek i jezior są tak czyste, że można je pić bez jakichkolwiek obaw. Choć jest to może stwierdzenie nieco przesadzone, prawdą pozostaje fakt, że przynajmniej na obszarze Laponii środowisko naturalne pozostało nieskażone. Działalność człowieka w tej części kraju ogranicza się do niezbędnego minimum.
W Szwecji istnieją surowe ustawy nakazujące ochronę przyrody. Obowiązuje tu zresztą stare prawo, które gwarantuje swobodę poruszania się praktycznie wszędzie. W każdym niemal miejscu można rozbić namiot, biwakować, poruszać się po rezerwatach, a nawet po terenach prywatnych pod warunkiem, że nie wyrządzi się żadnych szkód.
W kraju znajduje się ponad 190 obszarów chroniących środowisko naturalne, w tym 23 parki narodowe o łącznej powierzchni ponad 6330 km2.
Ze względu na położenie - południowa Szwecja , to w zasadzie Europa Środkowa, północ to tereny położone już za podbiegunowym kołem północnym - roślinność Szwecji charakteryzuje się dużą różnorodnością - od torfowiskowej do lasów liściastych.
Jeśli chodzi o szwedzką faunę, trzeba stwierdzić, że udało się tu sporo osiągnąć dzięki rozumnemu współżyciu człowieka z naturalnym otoczeniem. W dzisiejszej Szwecji żyje bowiem niemała ilość niedźwiedzi, rysi, lisów i saren.
Na dalekiej północy hodowane są renifery (nie występują już w stanie dzikim). Szwecja jest jednak przede wszystkim rajem dla ornitologów, gdzie spotykane są liczne rzadkie gatunki ptaków.
Szwecja na skróty
Przewodnik - Galeria
1/26