Gospodarka Mauritiusa

Podstawę gospodarki Mauritiusu stanowi plantacyjna uprawa trzciny cukrowej. Jest to tradycyjnie główna roślina uprawiana na wyspie od czasów sprowadzenia jej przez Holendrów w XVII w. Mimo prób przełamania monokulturowego charakteru rolnictwa, trzcina cukrowa nadal ma dominujące znaczenie. Z innych upraw eksportowych ważna jest również herbata i tytoń oraz ziemniaki i kukurydza, uprawiane raczej na potrzeby krajowe. Grunty orne zajmują ponad połowę powierzchni kraju. W hodowli istotniejszą rolę odgrywa tylko drób. Rozwija się także rybołówstwo i gospodarka leśna. Łącznie rolnictwo, leśnictwo i rybołówstwo wytwarzają 10% dochodu narodowego państwa, zatrudniając blisko 30% ogółu pracujących.

Na Mauritiusie brak jest surowców mineralnych. Prężnie rozwija się w ostatnich latach przemysł przetwórczy. Dużą rolę odegrało w tym przypadku ustanowienie tutaj strefy wolnocłowej.

Głównym towarem są tkaniny, odzież, tworzywa sztuczne, podzespoły elektroniczne i obróbka diamentów. Bardzo ważne miejsce w tworzeniu dochodów państwa zajmuje także eksport cukru i melasy.

Energia elektryczna wytwarzana jest głównie w elektrowniach wodnych. Do pozyskania energii elektrycznej stosuje się również bioenergię, pochodzącą z przetwarzania produktów ubocznych trzciny cukrowej. Ponad połowę dochodu narodowego zapewnia Mauritiusowi sektor usług. W tym główną rolę odgrywa turystyka zagraniczna. Jej gwałtowny rozwój rozpoczął się w latach 70 wraz ze znaczną rozbudową bazy turystycznej.

Mauritius jest jednym z najintensywniej i najdynamiczniej rozwijających się państw na świecie. Odzwierciedla się to w szybkim wzroście dochodu narodowego oraz w zmianach struktury gospodarki.