Geografia Mauritiusa

Mauritius jest państwem wyspiarskim. Położony jest na kilku wyspach na Oceanie Indyjskim, w archipelagu Maskareny. Największe wyspy to Mauritius i Rodrigues. Są to wyspy pochodzenia wulkanicznego. Obecnie jednak nie występuje tu aktywność sejsmiczna, a rzeźba starych wulkanów została znacznie złagodzona.

Na północy Mauritiusa rozciągają się szerokie, płaskie równiny nadbrzeżne. Przechodzą one stopniowo w pagórkowate wnętrze wyspy i pasmo wzniesień Port Louis.

Środkową część wyspy zajmuje rozległy Płaskowyż Centralny. Urozmaicają go liczne stożki wulkaniczne; trzy z nich mają wysokość powyżej 800 m n.p.m. Płaskowyż wznosi się ku południowemu-wschodowi, gdzie znajduje się najwyższe pasmo wyspy, Rivičre Noire, z najwyższym szczytem Mauritiusa: Piton de la Rivičre Noire (826 m n.p.m.). Jest to najbardziej urozmaicona pod względem krajobrazu część wyspy.

Cechą wszystkich grzbietów jest ich asymetria: stoki w kierunku wnętrza wyspy są znacznie bardziej strome, niż stoki zwrócone na zewnątrz.

Rzeźba wyspy Rodrigues jest silnie pofalowana. Najwyższy szczyt, Mount Limon, ma wysokość 400 m n.p.m. Wyspa zbudowana jest w większości z bazaltów, a jej powierzchnia poprzecinana jest licznymi głębokimi dolinami potoków. Pozostałe wyspy charakteryzują się stromymi brzegami i słabo rozwiniętą linią brzegową.

Mauritius położony jest w strefie klimatu zwrotnikowego wilgotnego. Rzeźba powierzchni decyduje jednak o lokalnym zróżnicowaniu. Zachodnie wybrzeża otrzymują znacznie mniej opadów (ok.1000 mm rocznie) niż wschodnie (1500 - 2320 mm). Najwyższe szczyty mają opady przekraczające 5000 mm rocznie.

Część wschodnia wyspy odznacza się mniejszymi amplitudami temperatur niż część zachodnia. Średnie temperatury lata wynoszą 30-32°C, a zimy 17-18°C. Wyspa położona jest na szlaku tropikalnych cyklonów. Pojawiają się one między wrześniem a majem.

Na sieć hydrograficzną składają się liczne rzeki, głównie o charakterze górskich potoków. Najdłuższa rzeka to Rivičre Noire. Występuje również duża ilość małych jezior. Największym z nich jest Nicoliere.

Wyspy otoczone są barierami raf koralowych. Trzecia część powierzchni wyspy porośnięta jest lasami, które zachowały się głównie w trudniej dostępnych obszarach górskich. Pozostały fragment wyspy porośnięty jest sawanną. Świat zwierząt jest stosunkowo ubogi. Ciekawostką są jelenie, sprowadzone przez Holendrów z Jawy w XVII w. Na wyspie żył do XVIII w. jeden z większych gatunków ptaków na świecie, ptak dodo. Został jednak zupełnie wytrzebiony przez człowieka. Cały obszar Mauritiusa odznacza się wyjątkowo pięknymi krajobrazami. Do miejsc szczególnie wartych zobaczenia można zaliczyć: Domaine du Chausser, górski park krajobrazowy; Park Chamarel, gdzie wulkaniczna ziemia mienie się różnymi kolorami; rezerwat ptaków Casela; ogród botaniczny Pamplemousses; wodospady Rochester.

Turyści korzystają także z piaszczystych plaż, ciepłej wody morskiej, dużego usłonecznienia oraz możliwości zwiedzenia podwodnego świata w trakcie wędrówek w specjalnych szklanych podwodnych korytarzach.