Kultura Chile

Współczesną ludność Chile stanowią głównie osoby pochodzące z wymieszania emigrantów hiszpańskich z miejscowa ludnością. Metysi stanowią 65% ogółu ludności kraju. Dość liczna jest grupa ludności białej pochodzenia europejskiego, stanowiąca 30% ogółu. Składają się na nią potomkowie hiszpańskich kolonistów - 25%, a pozostałe 5% stanowią mieszkańcy z Niemiec, Chorwacji, Włoch. Pozostałe 5% stanowi rdzenna ludność indiańska. Są to głównie Araukanie mieszkający na południe od rzeki Bío Bío oraz mniej liczni Indianie Keczua i Ayamará.

Miasta i osady w krajobrazie Chile są o wiele skromniejsze i uboższe niż w innych krajach latynoamerykańskich gdzie istniała prężna polityka kolonialna. Podobnie rzecz ma się w przypadku kultury materialnej Indian, którzy nie budowali okazałych obiektów (w porównaniu z innymi krajami).

Przyczyniła się do tego lokalizacja kraju w obszarze aktywnym sejsmicznie. Liczne trzęsienia ziemi, powodzie wielokrotnie niszczyły budowle i nie zachęcały do tworzenia bardziej trwałych dzieł architektonicznych. Obecnie w zabudowie wielu miast chilijskich dominuje secesja.

Istnieje bardzo wysoki wskaźnik urbanizacji Chile. Santiago jako największy ośrodek cierpi na liczne patologie społeczne: bezrobocie, dzielnice nędzy, przepełnienie trudności transportu miejskiego, skażenie środowiska, duże uprzemysłowienie. Południe kraju jest bardzo ubogie w sieć miast, dominuje wiejski krajobraz.

Obecne galerie, muzea i teatry są dziełem chilijskich intelektualistów, kształcących się w Europie. Wpływają oni istotnie na muzykę, sztukę, architekturę. Do zamachu wojskowego kino chilijskie było jednym z bardziej eksperymentalnych w całej Ameryce Południowej Z Chile pochodzi dwójka laureatów nagrody Nobla - Gabriela Mistral i Pablo Neruda.